Bunu ciddiye alıp linç yorumları atmanıza gerek yok,zaten bu bir fanfiction bu yüzden gerçekmiş gibi beni linçlemeyin lütfen.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorumm İyi okumalarr
(Medya:Minam yine cook guzel ve kizim profil resmine bu fotoyu koymuss)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••• İlahi Bakış Açısı
İkili sessizce arabaya binmiş ve konuşmadan Mina'nın evine doğru gidiyorlardı. Mina arka koltukta içi içini yiyerek oturuyordu. Şimdi ne diyeceğini,ne yapacağını hiçbir şeyi bilmiyordu. Mert ona ne tepki vermişti? Utancından onun tepkisini bile görememişti. Bir anda olmuştu, isteyerek yapmamıştı,yanlışlıkla oldu diyordu mina.
Mert o anki sarılmanın etkisinden uzun süre çıkamayacağını anlamıştı. O da mina gibi karışık duygular içindeydi fakat mina'nın aksine bu sarılma onda utanç yerine mutluluk hissettirmişti. Mert kaçamak bakışlarla dikiz aynasından Mina'ya baktı,mina kafasını eğmiş yere bakıyordu. Mert kafasını tekrar yola çevirdi. Bir süre sonra mina'nın evine gelmişlerdi. Mert arabayı durdurup Mina'ya döndü.
"Mina geldik."diyip arabadan indi ve mina'nın da kapısını açıp kenara çekildi. Mina arabadan inince,
"Mert şu ana kadar olan her şey için çok teşekkür ederim. Senin sayende ben iyiyim, şu an buradayım. Çok teşekkürler."diyip Mert hariç heryere baktı. Mert onun aksine kafasını eğmiş direkt kıza bakıyordu.
"Ben yapmam gerekeni yaptım Mina. Teşekküre gerek yok."
"Olsun ben yine de teşekkür ederim ve de az önceki olan olay hiç yaşanmamış gibi yapabilir miyiz çünkü böyle içim içimi yiyor."dedi. Mert güldü ve ardından tebessümle,
"Elbette,hadi sen eve git üstünde ince duruyor üşüteceksin."dedi. Mina üstüne baktıktan sonra kafasını sallayıp evine doğru gitti. Mert bir süre kıza baktı ve arabasına binip geri eve gitti.
Saat 23.17 olmuştu. Mert dedesine bu saatte kitap okumazdi genelde. O yüzden önce dedesine baktı uyuduğunu görünce odasına doğru gidiyordu ki amcasının odasından sesler duydu. Normalde kapı dinlemek asla âdeti değildi ama bu sefer amcasının neden bu denli hararetli konuştuğunu merak etmişti.
"Tamam,tamam ben halledeceğim."
"Evet gideceğim sabah yine oraya."
"Tamam o adamla da buluşacağız ne diyecekmiş öğreniriz."
"Tamam,tamam. Hadi görüşürüz."dedi amcası mert de daha fazla orada durmayıp yukarı çıktı. Bu konuştuğu kişi kimdi, buluşacağı adam önemli birisi miydi? Gibi bir sürü konu canlandı aklında ama bunlara daha fazla kulak asmayıp geri minayi o ilk gördüğü anı düşündü. O kız resmenMerte sarılmıştı. Mert bu olayı sürekli aklında tekrar tekrar canlandıracaktı.
