~1825 kelimelik bölüm.
~Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
~İyi okumalar.
Jane: Bilmiyo muydun?
Maria: NE?
Gustav: Evet.
Maria: LİA BİR TEK BANA MI SÖYLEMEDİN?
Lia: Bir dakika bir dakika siz nereden biliyorsunuz?
Tom: Belliydi zaten.
Lia: Maria cidden ben söylemedim.
Jane: Evet biz belli olduğu için anlamıştık.
Maria: Nasıl belliydi ya?
Tom: Aptal mı sanıyorsunuz bizi
Lia: Aboo, biz Bill ile size söyleyeceğiz ama bilmiyormuş gibi yapın olur mu?
Gustav: Tamam tamam.
Maria: Yani kimseye söylemedin?
Lia: Hayır söylesem sanada söylerim tabii ki.
Maria: İyi o zaman tamam.
Zil çaldı,
Jane: Hadi gidelim.
Ayağa kalktı ve bir kolunu benim diğer kolunu Marianın omuzuna koydu.
Kimya sınıfına gittik, ben fiziğe girdim.
_______________________________________________________
Jane's POV
Bir uyanmışım, öğle arasındayız, Maria uyandırdı.
Maria: Kalk kalk sen hâlâ uyuyorsun biz yemek yiyoruz.
Jane: Noluyo be.
Maria: Öğle arası oldu mal, kantine gidelim oturuyoz bizimkilerle.
Uyandım, gözüm kapalı ilerlemeye başladım.
Kantine girdiğimizde her zaman oturduğumuz masada farklı insanlar fark ettim.
Jane: Bu kız iki kim, Carlı biliyoruzda.
Maria: Nana ve Crysha, öyle geliyorlar arada.
Jane: İyi.
Masaya geçtim ve Georgun yanına oturdum.
Tom: Oo kimler gelmiş.
Jane: Hmhm.
Kollarımı birleştirdim ve başımı Georg'un omuzuna koyup gözlerimi kapattım.
Crysha: O kim?
Tom: Jane.
Nana: Memnun olduk jane.
Jane: Evet hmhm.
Lia: Uykulu o şimdi şey yapmayın.
Georg: Salın uyusun
Maria: Ya Jane, yemek alsana, burdada uyuyorsun.
Jane: Yok.
Tom: Kalk kalk kalk.
Kolumdan tuttu ve kaldırdı, o kadar uykuluydum ki kafamı ilk bulduğum yere yasladım, sırtı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
demolition lovers
Romancenasıl bir his biliyor musun? oda çok geniş ama sığamıyorsun, kapı orada ama çıkamıyorsun, pencere açık ama nefes alamıyorsun.
