Κοιτάζω πάλι τούτη την φωτογραφία, που με σκληρότητα θυμίζει τις στιγμές μας.
Χαϊδεύω με τα δάχτυλα μου την μορφή σου, πιο ζωντανή από ότι όταν σε έχω δίπλα μου.
Καταριέμαι τα δάκρυα που ξεχειλίζουν απ' τα μάτια μου και αγκαλιάζουν τώρα τα μαλλιά σου. Μπορώ σχεδόν να ακούσω την φωνή σου, όπως και τότε,
να πλάθει με λέξεις την αγάπη σου για εμένα.
Που πήγε αυτή η αγάπη σου;
Υποσχέθηκες πως θα σαι δίπλα μου για παντα,
με βαναυσότητα τρελή,
ξεστόμισες πως η ψυχή σου και η ψυχή μου είναι ένα.
Γιατί λοιπόν ότι έμεινε απ' την τρυφερότητα σου αποκρυσταλλώνει μοναχα τούτη η φωτογραφία;
Κι εγώ έμεινα να περιμένω, να αδημονω την επιστροφή στο παρελθόν μας,
με μόνη απάντηση το χτύπημα της ασπλαχνης αλήθειας.
Που είναι η αγάπη σου;
Σε χρειαζόμουν όταν μεσ' απ' το δάκρυ μου δραπετευε ζωή, όταν σαν άψυχο το σώμα μου κινούνταν. Σε χρειαζόμουν κι όταν αγκάλιαζε η νύχτα το κορμί μου,
γιατι συνήθισε προστάτη το δικό σου.
Μα έμεινα μόνη στα σεντόνια της ντροπής, να αναπολώ τις άσκοπες μεταμεσονυκτιες συζητήσεις. Τώρα η ψυχή σου, σου ανήκει και η ψυχή μου.. ακόμα δική σου.
DU LIEST GERADE
Στα άδυτα των χαμένων ονείρων
Poesieγια εκείνους που δυσκολευονται να εισπνεύσουν έρωτα αλλά ο ρομαντισμός είναι το μοναδικό τους οξυγόνο, για εκείνους που βρίσκουν ευτυχία με τα μάτια κλειστά, και για τους λίγους που σαν και εμένα έχασαν τον εαυτό τους στην άβυσσο της ανθρώπινης απα...
