Αγγίζω το δέρμα σου,
ψηλαφιζω την πληγές σου
και ανατριχιάζω στο ποσό βαθιές είναι.
Τα χέρια μου βαμμένα με το ανεξίτηλο σου αίμα.
Τα σκουπιζω στην λευκή φούστα της νεανικής μου αφέλειας.
( Για όσους αναγκάστηκαν να ωριμάσουν νωρίς, και μαζί με τον δικό τους τον σταυρό κουβάλησαν και τον σταυρό των άλλων. Το ασήκωτο βάρος ίσως τους νίκησε τελικά..)
YOU ARE READING
Στα άδυτα των χαμένων ονείρων
Poetryγια εκείνους που δυσκολευονται να εισπνεύσουν έρωτα αλλά ο ρομαντισμός είναι το μοναδικό τους οξυγόνο, για εκείνους που βρίσκουν ευτυχία με τα μάτια κλειστά, και για τους λίγους που σαν και εμένα έχασαν τον εαυτό τους στην άβυσσο της ανθρώπινης απα...
