Όσο κι αν λες πως δεν πειράζει
Και χαϊδεύεις τα μαλλιά μου με το χέρι σου
εγώ διακρίνω το κόκκινο του αίματος κι ας ήταν το χτύπημα σου ελαφρύ
και γευομαι την πικρη γεύση του χλευασμου σου
Όσο καλά κι αν νομίζεις πως την κάλυψες με τα μυρωδικά σου
και αναγνωρίζω το βλέμμα της αποστροφής σου, όσο κι αν χαράζεις εκείνο το καπλικο χαμόγελο
και παραιτούμαι και ψυχορραγώ,
οσο κι αν λέω πως δεν πειράζει..
YOU ARE READING
Στα άδυτα των χαμένων ονείρων
Poetryγια εκείνους που δυσκολευονται να εισπνεύσουν έρωτα αλλά ο ρομαντισμός είναι το μοναδικό τους οξυγόνο, για εκείνους που βρίσκουν ευτυχία με τα μάτια κλειστά, και για τους λίγους που σαν και εμένα έχασαν τον εαυτό τους στην άβυσσο της ανθρώπινης απα...
