Πάψε πια να τρέχεις,
ξετυλιξε τα χέρια της δειλίας από τον λαιμό σου που τόσο καλά κρατάς να μην σε αφήσουν. Σταματα να ρίχνεις τις ευθύνες στο κλουβί που σε κρατάει δέσμια του, το κλειδί είναι δίπλα σου,
σχεδόν το φτάνεις με τα ακροδαχτυλα του χεριού σου. Κοίταξε μέσα στον καθρέπτη της ψυχής σου.
Εσύ κρατάς το μαχαίρι που είναι βαμμένο με το αίμα σου,
από πληγές που δημιούργησες εσυ στον εαυτό σου.
Την αυτοχειρία βαπτισες διέξοδο απ' της ζωής το θλιβερό μαρτύριo.
ESTÁS LEYENDO
Στα άδυτα των χαμένων ονείρων
Poesíaγια εκείνους που δυσκολευονται να εισπνεύσουν έρωτα αλλά ο ρομαντισμός είναι το μοναδικό τους οξυγόνο, για εκείνους που βρίσκουν ευτυχία με τα μάτια κλειστά, και για τους λίγους που σαν και εμένα έχασαν τον εαυτό τους στην άβυσσο της ανθρώπινης απα...
