☆
"Yıldızlar parlatmak için gölgelere sığınır..."
Jessica geçmişinin intikamını almak için savaş verirken en büyük korkusuna aşık olacağını hiç düşünmemişti.
☆
NOT:
*Olaylar ve zamanlar MCU ile orantılıdır.
*Kitap End Game'den bir yıl sonrasında g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15 Kasım Jessica ___________
"Düşmanınla da dövüşürken bakışmayı düşünmüyorsun değil mi?"
Jessica sırıtarak söylediği şeyin ardından sinirlenmiş Agathe'nin yumruğundan eğilerek kurtuldu.
"Hadi ama daha hızlı olabilirsin."
Kafasına gelmek üzere olan ikinci bir yumruğa da iki elini siper etti. Savunma yapmayı bırakıp karşılık verdiğinde ise kızın ter içerisindeki yüzüne vurdu.
"Tek yapabildiğin bu mu? Henüz tüm gücümü kullanmadım bile."
Sırıtarak konuşuyordu ama hangi ara kendisine geldiğini anlamadığı Agathe'nin, yana düşmüş başının hızlıca ona dönmesi ve güçlü bir yumruğu karnında hissetmesi bir oldu. Acıyla eli karnını buldu ve karşılık veremeden omzunda da bir darbe hissetmesiyle yere düştü.
"Tamam, bunu hakettim."
Yumduğu güzünü bir kaç saniye sonra açtı ve yüzüne gelmekte olan yumruğu görmesiyle yuvarlanarak kurtuldu. Sırtından destek alıp zıplayarak yerinden kalktı ve tekrar kahverengi saçları dağılmış Agathe'nın karşısında dikildi.
O da yumruğu sert zemine attığı için incinen elini sallıyordu. Ama Jessica, zaten süper asker olan bu kızın hemen iyileşeceğini bildiği için acımıyordu.
"Pes mi?"
"Asla."
"Güzel, sabaha kadar bunu yapabilirim."
Jessica'nın bunu demesiyle Agathe ilk hamleyi yaptı. Bir süre daha eğitim alanının ortasında birbirlerine girmeye devam ettiler.
Jessica ve Agathe kendi ekiplerinin günlük eğitimleriyle ilgilendikten sonra arada kendilerini de zinde tutabilmek için birlikte antrenman yapıyorlardı. Ne kadar birbirlerinden haz etmeselerde sinirlerini böyle çıkarıyorlar da denebilirdi.
Bazen Jessica, bazen de Agathe kazanıyor arada bir aniden gelen görevliler ile ayrıldıklarından yarım kalıyordu.
Ama bu sefer berabere bitecek gibiydi.
Ikiside son hamleleriyle beraber yere yığılmıştı. Yan yana uzanmış derin nefesler eşliğinde soluklanıyorlardı.
"Ben kazandım."
"Hadi be oradan. Nefes bile aldırtmadım sana."
"Sen kendine bak."
Bu sözler üzerine Agathe'den kısık da olsa bir gülme sesi çıkmıştı. Jessica ilk kez onun güldüğünü duyduğu için yüzündeki gülümsemeyle ona baktı.
"Sen gülebiliyor muydun ya?"
Kız söylediği şey üzerine sanki yeni farkına varıyormuş gibi kaşlarını çattı ama hala yüzünde aptal bir gülümseme hakimdi.
