P-27(Zawgyi)

91 6 0
                                    

ကာရံတစ္ေယာက္နိဒါန္းရဲ့အနားကထြက္လာခဲ့တာဒီေန့နဲ႔ဆို ၃ပတ္ရိွၿပီျဖစ္သည္။
နိဒါန္းအနားကထြက္လာတဲ့ေန့ကေတြ့ခဲ့တဲ့သူ႔ပံုစံကအရမ္းယိုယြင္းေနၿပီ။သူ႔ကိုယ္မွာေသြးေတြထြက္ေနတာေတာင္ဂရုမစိုက္တဲ့လူသား။အခုခ်ိန္ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနမလဲ။

"ၪီးထြန္း ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီ"

သူ႔မွာသြားစရာေနရာဆိုလို႔ ဒီရြာေလးပဲရိွတယ္။အားလံုးရဲ့အနားကထြက္လာဖို႔ဆိုတာသူ႔မွာဒီရြာေလးပဲရိွတယ္။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ေရာက္လာေပမဲ့ အရင္လို၂ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲသာ။ေမာင့္မပါပဲဒီရြာေလးကိုသူေျခထပ္ခ်မိမယ္လို႔မထင္ခဲ့မိတာအမွန္။သို႔ေသာ္ ကံၾကမၼာေၾကာင့္ပဲလားမေျပာတတ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အခ်စ္ကဒီရြာေလးမွာ အစခ်ီခဲ့သလို ဒီရြာေလးမွာပဲအဆံုးသတ္ခဲ့ၿပီ။

ဒီရြာမွာသူရိွေနတာေမာင္သိသည္။သို႔ေသာ္ ေမာင္လိုက္လာေတာ့မွာမဟုတ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ဆံုးဖုန္းေျပာခဲ့သည့္ ေန့။အဲ့ေန့က ေမာင့္ကိုသူလံုးဝအဆက္ျဖတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ေမာင္ငါ့ဆီထပ္ေရာက္မလာေတာ့ဘူး။ေရာက္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ထိုေန့က..........

တီလ္......တီလ္.........

"သားကာရံ ဖုန္းလာေနပါေကာလားကြဲ႔ ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္ပဲ"

"ဟုတ္"

ဆက္တိုက္လာေနတဲ့ဖုန္းcontactက
*Maung🍀🍓*တဲ့။သူ႔ရဲ့တစ္ၪီးဆိုင္နာမ္ေလး။သူထြက္လာတဲ့ေန့ထဲက ဆက္တိုက္ဆိုသလိုဖုန္းလာေနခဲ့တာ။ဖုန္းကိုBlockမလုပ္ေသးတာက သူေျပာစရာေတြရိွေသးလို႔။ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းသူအားေမြးခဲ့ၿပီးၿပီ။ဒီေန့မွာေတာ့သူဖုန္းကိုင္ရေပေတာ့မည္။

"အင္း"

"အသဲ အသဲဖုန္းကိုင္တယ္ေနာ္ ေမာင္ျဖင့္ဝမ္းသာလိုက္တာကြာ ေမာင္ေလ ေမာင္အခုအသဲကိုေစာင့္ေနတာ ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲဟင္...ေမာင္လာေခၚပါ့မယ္ ဘယ္မွာလဲ"

"ထပ္မပတ္သတ္ၾကရေအာင္ မင္းနဲ႔ထပ္မပတ္သတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး"

"ဟင္ အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ ေမာင္ဘာမွားလို႔လဲ ဟာမဟုတ္ဘူး ေမာင္မွားတာပါ ေမာင္မွားတာမို႔ ေမာင့္ကိုအျပစ္ေပးပါ ဒီလိုႀကီးေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔"

My possession doctor (Completed)Where stories live. Discover now