Love's Journey: Beyond Hate [Completed]

Chapter 8:

Roni's Point of View

Naghahanda ako ng gabihan namin ni Borj. Thankfully, we have some food stocked in the fridge. Ayaw niya akong nagkikilos, but he can't stop me dahil kagustuhan ko 'to. Naboboring kasi ako dito sa bahay, puro kain at tulog lang ako.

Kumuha na din kami ng kasambahay para pag nanganak ako, may katulong kami ni Borj dito sa bahay. Napag usapan kasi namin ni Borj, mas okay kung magfocus kami sa baby namin.

Pagdating naman sa mga gawaing bahay, bahala na si ate Rose. Kakilala lang din namin ang kinuha namin, para mapanatag kami parehas.

Pero ngayon ay wala si ate Rose, birthday kasi ng anak niya.

Paminsan-minsan naman ay bumibisita ang parents at barkada namin. Sobrang spoiled ako sakanila.

Napakabilis ng oras, nandito na si Borj. Narinig ko ang sasakyan niya, kaya agad ko siyang sinalubong sa pintuan.

"Good evening, love" pagbati ko sakaniya at agad akong humalik sa pisnge niya.

"Hi love, how's your day?" Yumakap siya saakin.

"As always Borj, bored na ako dito sa bahay." Sagot ko sa tanong niya.

"Kawawa naman ang asawa ko. Don't worry, I'll be here tomorrow." Nagtaka naman ako, dahil Wednesday palang bukas.

"Aabsent ka bukas?"

"So you won't be alone, and we can bond. Nandoon naman si Patrick, kayang-kaya niya 'yon."

"Okay love, magbihis kana sa taas." Agad naman siyang umakyat.

I went to the kitchen to prepare the table. When Borj comes down, we'll eat right away.

Sana magustuhan niya ang niluto ko.

Even though Borj doesn't say it, he looks tired. Lately, kasi wala naman siyang nakukwento saakin. Lagi lang siyang busy. We hardly communicate properly.

Halos kalahating oras na hindi parin nababa si Borj. Ang tagal naman ata niya ngayon.

I'll go upstairs first, baka nakatulog na siya. Buti kinakaya ko pang mag-akyat baba dito sa hagdanan. Hindi rin naman siya ganun kataas, kaya hindi ako masyado nahihirapan.

I peeked into the room since it's open. I saw Borj talking on his phone.

"Next time," rinig kong saad niya, ngunit hindi ko marinig ang sinasabi ng kausap niya.

Alin ang next time?

"Borj--" pagkuha ko sa atensyon niya. Dali-dali niyang pinatay ang tawag at ibinulsa ang cellphone niya.

Para siyang nakakita ng multo.

Nagulat ako sa inasta niya.

Babae ba ang kausap niya? Pero kung walang malisya, bakit tinago niya agad?

"R-roni" utal niyang wika, at humarap sa ibang direction.

I couldn't believe it I caught Borj hurriedly hiding his phone, avoiding my gaze. Sa loob ng ilang araw, may nararamdaman na akong hindi tama-the late nights at work, his sudden busyness-ngunit hindi ko inaasahan na magiging ganito.

We clearly agreed. He's not allowed to do night shifts anymore. Our parents also talked to him so that I wouldn't be alone at night. Pero hindi siya nasunod. Balewala lang ang sinabi namin, hinayaan ko lang siya. Kasi ang alam ko kailangan takaga siya sa restaurant.

Iba parin kasi kung siya ang kasama ko, aside from Ate Rose. Next month manganganak na ako. So we both need to be alert.

We were supposed to be partners, but now there was a wall between us, filled with doubt and pain.