Ep_5(uni)

541 22 4
                                    

ကြင်နာထိုက်သည် ကိုယ့်ကိုအုပ်မိုးထားသည့်
ဦးကို မကြည့်ရဲဘဲ မျက်နှာလွှဲထားမိသည်။

"ဦးကို ကြည့်ပါဦး baby"

"ဦးဘာသာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ"

"ဦးကို ပေးမှာ ကြည်ဖြူရဲ့လား"

"သားကို လက်ထပ်ထားတာ ဦးလေ
ဦး သဘော"

"ဦးကို ချစ်လား"

"သား လက်ထပ်ထားတဲ့လူမလို့
ချစ်ပါတယ်"

"babyရဲ့ကိုကို့ကိုရော"

"ချစ်တယ်"

မျက်နှာလွှဲထားသည့် babyက
ကြောက်နေပုံရပေမဲ့ ရှေ့ဆက်ဖို့
အဆင်သင့်ဖြစ်နေပုံရသည်။

(AN_မီးနီပါနော် အသက်မပြည့်သေးသည့် ကလေးတွေမီးနီမကြိုက်တဲ့စာဖတ်သူတွေ ဖတ်ဖို့အဆင်မပြေဖြစ်နိုင်ပါတယ် ဇာတ်လမ်းသဘောအရ မီးနီထည့်ရေးခြင်းကို နားလည်ပေးပါနော်)

ကြင်နာထိုက်သည် တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ရဲဘဲ
ဦးရဲ့ရှေ့ရပ်နေမိသည်။ဦးကကုတင်ပေါ်
ထိုင်နေပြီး ကိုယ်ကကုတင်ဘေးရပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ဝတ်ထားသည့်ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီး တွေကိုတစ်လုံးခြင်းချွတ်ခံလိုက်ရပြီးနောက် ဦးက ကိုယ့်ရဲ့ခါးကိုပိုက်၍ ဖက်လာသည်။

"ကြောက်နေတာလား"

"ဟုတ်"

ကြယ်သီးတွေတစ်လုံးချင်းချွတ်နေစဉ် အဖြူထည်လေးမှန်းသိသာအောင် babyဟာတုန်ယင်နေလျက်ရှိသည်။

"အဆင်သင့်မဖြစ်သေးဘူးလား baby"

"ဦးသဘောလေ သားကဘာပြောခွင့်ရှိမှာလဲ သားကိုပိုင်တာ ဦးမလို့"

ကိုယ့်ရဲ့ခါးကိုပိုက်ထားသည့် ဦးက
ပုခုံးကို ထိန်းကိုင်လာပြီး
ကိုယ့်ရဲ့ပွင့်ချက်လေးနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီ
စုပ်ယူလေသည်။ခံစားချက်ကောင်းလွန်းသည်
မလို့ ဦးရဲ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ
စီးမြောမိသည်။

"ဟား တစ်မျိုးပဲ ဦးရေ"

babyရဲ့ပွင့်ချက်လေးတွေဟာ ယောကျာ်းလေးတန်မဲ့ ခပ်စူစူလေးဖြစ်လို့နေသည်။
အားထည့်၍စုပ်ယူလိုက်ရာ babyဆီက
ညည်းသံလေးသဲ့သဲ့ ထွက်လာ၏။
babyက ထိုအရာနဲ့ပတ်သက်လို့
babyရဲ့ပွင့်ချက်လေးနှစ်ဖက်ကို
တစ်လှည့်စီ စုပ်ယူရင်း ကိုယ်ရဲ့လက်က
babyရဲ့အနောက်နေရာစီ တိုးဝင်လိုက်သည်။

အချစ်၏အဓိပ္ပါယ် (ongoing)Where stories live. Discover now