Deniz Bende (yarı texting)

DB-B8

Merhabalar. 

İyi yorum yapıp okuyup oy vermeler, canım okuyucular.

Bölüm şarkısı Vera- N'olur Anla

Hilal'den

Mesai saati başlamadan şirketten çıkmış eve doğru yürüyorken telefonum çaldı. Abim arıyor.  Derin bir nefes alıp aramasına cevap verdim. "Efendim"

"Hilal neredesin sen?" 

"Eve yürüyorum şuan, neden?"

"Hilal markete gitsene bi"

"Çok yorgunum abi, apartmana birkaç adım kaldı. İnternetten sipariş etsen olmaz mı?"

"İstediğim markalar internette yok Hilal. Olsaydı senden ister miydim?"

"Haklısın sen benden ihtiyacın olmasa bir şey istemezsin"

"Ha şöyle gülüm markete git, ben sana alman gerekenleri mesaj atıyorum ." Deyip cevap vermeme izin vermeden telefonu kapattı. Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyul azim. Markete gidip tek tek istediklerini aldım ve eve gittim. Kapıyı açar açmaz gelip poşeti elimden alıp gitti. "Sana da merhaba Bilalcim" fısıltıyla söylediklerimden sonra mutfaktan sesi geldi.

"Kes sesini Hilal. Allahtan senden bir şey istedik."

"Ya Allah aşkına benden istediklerine laf mı ettim?"

"İyi, istediğim dosyaları getirdin mi peki?" Sırt çantamı gösterip buzdolabına yöneldim

"Bir şey yeme, yeni tarif deneyeceğim" Tezgaha dizdiği malzemelerin birbiriyle alakasını gördükten sonra dolaptan yeşil elma alıp yıkadım.

"Ben ne diyorum, yeme şunu Hilal" göz devirip malzemeleri gösterdim.

"Abi ne zaman senin yaptığın yemeği yiyebildim ben?"

"Nasıl ya, bunca zaman sen benim yaptığım yemekten hiç yemedin mi?"

"Sadece bir kere abi o da karakoldan geldiğimiz günün akşamıydı. Zaten o gün de ağlamaktan yediğim yemekten tat almamıştım. Sonra zaten hepsini ağlaya ağlaya kusmuştum. Ne oldu sana ya, evde kalmaktan bunadın mı?"  Bahsettiğim günü elbette biliyordu. Şimdiye kadar hep unutma ve unutturma üstüne uğraşmıştık ama hayatımızın değiştiği günü unutmamız mümkün değildi. Benim şimdiye kadar o gün hakkında hiç konuşmayıp şimdi konuşmam abimi dondurmuştu. Sırt kasları gerilmiş, tezgaha tutunmuş bir şekilde duruyordu.

Kafasını bana çevirdiğinde gözlerinin dolmuş olduğunu gördüm. Yüzüme baktığında yüzümde hiçbir değişikliğin olmaması onu daha çok dehşete düşürmüş gibiydi. Hiçbir duygu olmayan yüzüm kendisine ayna mı tutmuştu yoksa beni uzun zaman sonra görmüş olduğu için miydi o yüz ifadesi anlayamıyordum. Kendini toparlayıp tezgaha yöneldi tekrar. 

"Daha önce çok fazla yemek yaptım Hilal. Nasıl yememiş olabilirsin?" Gözlerini kurulayıp dolaptan tava çıkardı.

"Uyuduğum zamanlarda yaptığın yemeklerden mi bahsediyorsun?"

"Tüm yemeği tek başıma yemiyorum ya Hilal, kalan yemeklerden tadına da mı bakmadın?" Şimdiye kadar yanında olmadığım zamanların bile farkında olmaması yüzüme tokat gibi çarptı. Hızla gözlerim doldu. Göstermemek için arkama dönüp elmamı kuruladım.

"Yedikten sonra kalan tüm yemekleri çöpe atmanın sebebini yemekleri beğenmemiş olman sanıyordum." Cevap vermesini beklemeden odama girdim, kapıyı kapattım ve kilitledim. Şalımı çıkartıp askıya astıktan sonra ağlamamak için kulaklığımı taktım ve eğlenceli bir müzik açıp kendime giyecek rahat şeyler çıkarttım. Kapı kolumun çevrilmesiyle kendimi odamdaki banyoya attım ve müzik eşliğinde uzun uzun duş aldım. Banyodan çıktıktan sonra öğle ezanının okunmasıyla yavaş yavaş namaz kıldım. Namaz kıldıktan sonra mutfaktan ses gelmediğini fark edince rahat yatağıma ve yumuşacık yastığıma kavuştum. Dün gecenin ve sabahın kasvetinden üzerime çöken yorgunlukla uyuya kaldım.

------------------------

Bu bölüm Bilal ile tanıştık. İlk izlenimler nasıl?

Ben Hilal'in kendini ağlamamak için tuttuğu yerde az daha ağlayacaktım. Zamanında çok dalga geçiyordum yazar nasıl ağlayabilir saçma saçma konuşmayın falan diye, şimdi anlıyorum. Sizin bilmediklerinizi bildiğim için kötü hissettiriyo

Bide sanki böyle şeyler yaşamalarına ben sebep olmuşum gibi geliyor ve kendimi suçluyorum. Neyse sonraki bölümde görüşürüz.

OY VERMEYİ UNUTMAYALIM

yayınlanma tarihi 29.04.24