Konu ben olunca gözleri hiçbir şeyi görmüyor, sadece benim istediğim olsun götüm rahat etsin istiyorlar.
Hatta bir defasında bana göz ucuyla bakıp nezaketen gülümseyen bir çocuğa yükselip dövme girişiminde bulunmuşlardı.
Ben korkuyor muydum? Yo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Kandemir Kıraç.)
Tişörtümü elimde tutarak arkamı döndüm ve ikilinin sırtımı daha rahat görmesi için kollarımı hafif kaldırdım. Kendimle gurur duyuyordum ve kendime hayrandım. Bana hayran olan sadece kendim değildim, diğer ikilide öyleydi sanırsam.
Arkamı tekrar döndüm heyecanla. "Nasıl olmuş." Dedim umutla gözlerinin içine bakarken.
İkiside gözlerini vücudumda gezdiriyor, yüzüme dahi birkaç saniye sonra bakmışlardı. Emrahın gözlerinde birazda olsa sinir görsem bile daha çok yumuşaktı bakışları. Gülümsedim onların bakışlarını görünce, beni gerçekten sevdiklerini anlıyordum. Bana olan her bakışları benim içimde bir ağlama duygusu oluşturuyordu.
Emrah kollarını açınca bir saniye bile durmadım. Hızlı ve sertçe göğsüne yapıştığımda biraz sendelemişti, sırıtarak saçlarımı öptü. Kokusu burnuma dolunca asla yanından ayrılmak istememiştim.
"Seni çok seviyorum," dedi kulağıma fısıldayarak. "Bebeğim benim."
Kollarından ayrılıp Gökhana baktığımda gözüm merdivenleri çıkan Batuya kaydı. Gökhana sarılırken sorgular gibi gözlerimle Batuyu işaret ettim.
"Ellerini yıkayacakmış hayatım onu gösterdim bende."
İkisinden de ayrılarak tekli deri koltuğa ayaklarımı kendime çekerek oturdum. "Birde sevmiyordunuz çocuğu." Dedim gözlerimi devirerek.
"Ben hâlâ haz etmiyorum." Dedi Emrah telefonuna bakarak. Doğrudur, bakışları hâlâ kötüydü Batuya karşı.
"Çokta kötü bir çocuk değilmiş aslında, yanımızda titriyordu." Gökhanın sözlerinin ardından Emrah göz devirmişti. İlk defa göz devirdiğini görmüştüm, çok garip.
Dahada bir şey demedim, Batu gelsin de oyun oynayalım diye bekliyordum. Evde sıkılıyorum diye onuda çağırmıştım ve oda kaçışıyordu. Ellerini dördüncü kez yıkadığını tahmin ediyordum şu an, hatta dördüncü kez havluyla silmişti ellerini. Her ne kadar ikisinin arkasından atıp tutsada yanlarında korkuyordu, ben olsam bende korkardım tabii. Şu şekilde kocaman iki adam üstüme yürüse bende altıma sıçardım. Sıfır şaka.
Merdivenlerin hafif gıcırtısını duyduğumda kafamı çevirdim, Batu geliyordu ve gözlerinde istemeyen bir bakış vardı.
"Hadi gel yan odaya geçelim." Dedim ayaklanırken.
"Nereye Kandemir?" Emrahın sert sesi ile ikimizde yere çivinlemiştik. "Ne yan odası?"
