Konu ben olunca gözleri hiçbir şeyi görmüyor, sadece benim istediğim olsun götüm rahat etsin istiyorlar.
Hatta bir defasında bana göz ucuyla bakıp nezaketen gülümseyen bir çocuğa yükselip dövme girişiminde bulunmuşlardı.
Ben korkuyor muydum? Yo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Gökhan Sarıç...)
Dersten çıkmış bitkin bir hâlle bana doğru gelen Burçaka bakıyordum. Devam zorunluluğu olmadığı için Burçak gelmemişti fakat ben zaten geç kaldım ve toparlamam gerekiyor derken gelmek durumunda kalmıştım. Onu aradığımda daha yeni uyanıyordu ve benim ise dersimin bitmesine yarım saat kalmıştı. Simba Gökhanlarda kaldığı için onu arayıp Simbayıda alıp yanıma gelmesini söyledim. Çok garip bir şey istiyormuşum gibi ilk başta böbürlendi fakat sonradan benim için tamam demek zorunda kaldı. Gökhanı arayarak Burçakın geleceğini söylediğimde onun işte olduğunu fakat Emrahın halledeceğini söylemişti. Burçak Emrahtan ciddili korktuğu için bu görev onun için zor olucaktı, şaka yapmıyorum. Gerçekten de ondan korkuyordu, beraber proje yaptığımız gün korkusunu gizlemiş meğersem. Gökhanın neşeli tavrı yüzünden Gökhandan çekinmiyordu fakat Emrahın o bitkin tavrı onu korkutuyordu, ve Emrah işkolik olduğundan dolayı evde olduğu için sinirliydi. Ekstra çaba gerektiriyordu.
Burçak Aslan....
Kandemirin isteği üzerine attığı konuma nasıl gidildiğine baktım ve benim gibi fakirler için oraya otobüs ya da metro yoktu. Mecburen taksiyle gidecektim. Otobüs geçse bile indikten sonra 15 dakika yürümek zorundaydım, bende bunu istemiyordum.
Taksideyken Kandemirden bir mesaj aldım.
Bloodiron: Kanka Gökhan evde yokmuş Emrah varmış sadece haberin olsun Bloodiron: bu arada 3. Blok 23. Kat anladın mı
Burçak: Esin abladan bağımsız bir orospu çocuğusun Kandemir
Bloodiron: bende seni seviyorum. Tasmasını bağla çocuğun
Telefonu kapatarak Kandemire görüldü atmıştım. Yolu izlerken bacaklarımı sallamaya başlamıştım bile. Gökhan Sarıçı bir süreye kadar çekebilirdim fakat Emrah Tuğrulun yüzüne bakmaya korkuyordum. Proje için gittiğim gün Kandemire her ne kadar benden zarar gelmeyeceğini söylese bile bana kırmızı görmüş boğa gibi bakıyordu.
Araba yavaşlayıp durduğunda parayı adama uzattım ve inerek güvenliğe doğru yürüdüm.
Şimdi ben güvenliğe ne diyecektim ki içeriye geçeyim. Hiçte bilmiyorum of çok fakirim.
"İyi günler." Dedim telefonuyla ilgilenen adamın dikkatini çekmek için.
