Konu ben olunca gözleri hiçbir şeyi görmüyor, sadece benim istediğim olsun götüm rahat etsin istiyorlar.
Hatta bir defasında bana göz ucuyla bakıp nezaketen gülümseyen bir çocuğa yükselip dövme girişiminde bulunmuşlardı.
Ben korkuyor muydum? Yo...
Fatih aldığı övgülerle şımarırken bende Görkeme döndüm. "Nası olmuş kanka." Dedim sağ ve sol profil vererek.
"Harbili güzel olmuş kardeşim, sen ne yapsan saçına yakışıyor."
"Eyvallah gülümsün." Dedim öpücük atarak. "Sarıya boyatıcam saçımı bide kesicem yine, Eminem gibi dolaşıcam ortalıkta."
Görkem sırıtırken Fatihte telefonunu çıkarmış aynadan video çekiyordu. Kafamı çevirip ona döndüm. "Napıyon lan ibiş." Dedim aynada poz vererek. "Nasıl ama,"
"Kıyıcııııı."
"Havalı dostuuum."
Üçümüz aynı anda gülerken Fatih videoyu bitirmişti, nasıl çıktığımı görmek için dibine yapıştım hemen.
"Story atiyim mı?"
"Benlik sorun değil," dedi Görkem kendisini düzeltirken. "Etiketle ama benide."
"Biraz kötü mü çıkmışım sanki?" Diyerek dudaklarımı büzdüm.
"Yerim o dudaklarını, güzelsin güzel." Fatih yanaklarımı sıkarken yüzüm buruşmuştu. "İyisin iyi!"
******
"Hani bensiz bir hiçtin,"
"Nefes bile almak zor derdin." Burçak şarkı sözünü tamamladığında neşelenmiştim.
"Hani ben senin her şeyindim."
"Yalaan,"
"Yalaaaaan." Karga sesimle kelimeyi uzatarak Burçağın kulağına pas eklemiştim. "Neyiz biz Selin Leyla Nazlı mı?"
"Ben Selin sen Nazlı." Kaşlarımı çatarak Burçağa döndüm, ben neden küçük olanı oluyordum.
Dersten çıkmıştık ve saat 17.30 falandı. Saat 22.00'da İzmite uçağım vardı ve çok huzurluydum. En azından bu 7 günlük süreçte kendimi toparlayabilecektim.
Fakültenin önünde yavaş yavaş ilerliyorduk, durağa varıp eve gidecektik. Ekstra dışarıda zaman kaybetmek istemiyordum, hava soğuktu ve üşüyordum. Burçak koca karı hırkasını bana vermeyi teklif etsede rezil olmak hiç istediğim bir şey değildi. Çabuk üşüyor çabuk hasta oluyordum, en azından babanemin evinde hasta olurdumda rahatça kemik suyu çorbamla iyileşirdim. Yoksa kendi evimde kendime bakacak durumum ve gücüm yoktu.
