Hayallere akıtılan gözyaşları

Bölüm 11: ilk tercih olmak

Uzun bir bölümle geldim! Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar!

✨

Ayakta duruyor ve bir harakette bulunmuyordum. O mavi gözlere bakakalmıştım. Onun da gözlerimin içine içine baktığı gibi.

Kafam uçmuştu sanırım.

Boğazımı temizledim ve gözlerimi ondan kaçırdım. Saçma sapan hallere giriyordum. Derhal kendime gelmeliydim.

"Oturmaz mısınız efendim?"

"Hıh?" Gözlere öyle bir takılmıştım ki Eymen'i duymamıştım bile.

Eymen verdiğim bu tepkiye güldü ve eliyle boş sandalyeyi gösterdi. "Diyorum ki, otursana yeni kankitoşkum olma potansiyeline sahip insan."

Bu dediğine bir anlık gülesim gelmişti ama hissettiğim stres buna engel oldu. Yine de daha fazla orada sırık gibi dikilmek istemediğim için gösterdiği boş sandalyeye oturdum.

Tam karşımda o mavi gözlü oturuyordu. Siyah saçları vardı ve yüzü çok güzeldi. Tam olarak kitaplardan fırlamış olan bir karaktere benziyordu.

Onu bas bayağı dikizlediğimi fark ettiğimde gözlerimi anında çektim ve diğerlerinde göz gezdirdim.

Mavi gözlünün sol yanında muhtemelen Eymen'in kuzeni Selin vardı. Aralarındaki tek kız o olduğu için böyle düşünüyordum. Orta boy sarı saçları ve kahverengi gözleri vardı.

Mavi gözlünün diğer yanında ise başka bir oğlan oturuyordu. Gözleri ve saçları kahverengiydi. Sevecen bir yüz ifadesiyle bakıyordu bana.

Eymen masada bir sessizliğin olmasına izin vermeyerek tekrar konuştu. "Yeni kankitoşkum olma potansiyeline sahip olan Eylem de sonunda oturduğuna göre sizi birbirinizle tanıştırayım."

Bu kullandığı sözü o kadar hızlı söylemişti ki idrak etmem için birkaç saniyeye ihtiyaç duymuştum. Masadakiler de Eymen'in bunu demesine gülmüştü.

Eymen boğazını temizledikten sonra coşkuyla devam etti. "Değerli dostlarım. Karşınızda gördüğünüz kişi sınıf arkadaşım Eylem. Haydi ona merhaba diyin."

Eymen çok coşkulu konuşuyordu ve ben bunu sevmiştim. Hayat dolu olması güzel bir şeydi. Gerçi, insanların kendi içinde ne yaşadığını asla bilemezdim.

Eliyle kuzeni olduğunu düşündüğüm Selin'i gösterdi. ""Selinciğim, kendisi kuzenim olur."

Selin bana gülümsedi ve elini uzattı sıkmam için. "Memnun oldum."

Dudaklarımı hafifçe kıvırarak elini sıktım. "Bende."

Eymen tanışmamızdan sonra mavi gözlüye döndü ve eliyle onu işaret ederek konuştu. "Bu da Aren. Kendisi en yakın iki arkadaşımdan birisidir."

Aren de aynı şekilde bana gülümseyerek baktı ve elini uzattı. "Memnun oldum."

Gözlerime dikkatle baktığı için stres olsam da elimin titrememesine özen göstererek elini sıktım. "Bende."

Eymen memnun bir şekilde başını salladı ve sona kalan oğlanı gösterdi. "Son olarak Deniz. En yakın iki arkadaşımdan diğeri."

Deniz de herkesin yaptığı gibi bana gülümsedi ve elini uzattı. "Memnun oldum Eylem."

Elini sıktım ve aynı şekilde gülümsedim. "Bende."

Üç kere arka arkaya 'bende' dedim. Ya rezil olduysam? Acaba her söylediğimde başka bir kelime mi kullansaydım? Robot gibi tekrarlamıştım aynı şeyleri. Onlar da içlerinden bunu düşünüp gülmüşmüdür?