قبل الفجر كريم و ايمان و فؤاد صحيوا و نزلوا سوا اتسحروا و صلوا الفجر فى المسجد
كريم : ها يجدو تحب نبدأ دلوقت ولا تطلع تستريح شويه
فؤاد : لا يا حبيبى خلينا نبدأ دلوقت
كريم : طيب يلا نطلع نستعد و نلبس و ننزل يلا يا ايمان و لا مش مستعده دلوقت
إيمان بحماس : لا انا مستعده جدااا يلا بينا
كريم بإبتسامه يلا وركبوا هما التلاته الاسانسير وطلعوا لاوضهم يجهزوا
فى غرفة كريم
كريم دخل غرفته و دخل أخد شاور و بعدها خرج لبس الرداء الابيض والإزار (لبس الاحرام )
وجهز شنطه صغيره فى ايده وراح لغرفة إيمان
قبل شويه فى غرفة ايمان
إيمان دخلت اخدت شاور و خرجت سرحت شعرها و لبست دريس ابيض و خمار ابيض و أخدت معاها شنطه بيضه صغيره حطت فيها شويه ادويه احتياطى علشان جدها وزجات تلبس الكوتشى لقت فى خبط على الباب راحت تفتح
كريم من خلف الباب : مين
كريم : انا يا إيمان
إيمان فتحت الباب: ثوانى يا كريم انا خلصت اهو هلبس بس الكوتش واجى
كريم : طيب خدى راحتك انا هستناكى هنا تكونى خلصتى
إيمان قعدت تحاول تربط فى الكوتشى متوتره وكلها حماس و من سرعتها كل ما تربط الرباط يفك
إيمان بضيق : يوووووه متتربط بقا انا عايزه انزل الله
كريم بضحك : انتى بتكلمى الكوتشى ربنا يهديكى فى اى
ايمان بغيظ: الكوتشى كل ما اربطه يفك مش عارفه اظبطه و عايزه انزل بسرعه عايز اشوف الكعبه
كريم بإبتسامه : طيب ابعدى كدا
ونزل كريم عند رجلها وربط لها رباط الكوتشى ورفع ضهره وقف وابتسم لها
كريم بإبتسامه : سهله اهى فين المشكله بقا
إيمان بإبتسامه : شكرااا يلا بقا نروح عند جدو عايزه انزل بقا
كريم هز راسه بقلة حيله : يلا يا ستى
إيمان جات تخرج : ثانيه يا كريم كنت هنسى الشنطه
كريم بإستغراب : شنطه لإي مش معاكي فونك هتحتاجى الشنطه فى اى اكيد يعنى مش جايبه فلوس وانا موجود عيبه فى حقى والله
إيمان بضحك: لا يا عم مش عيبه ولا حاجه الشنطه يا سيدى فيها ادويه احتياطى علشان جدو وفيها الفون وفيها فلوس احتياطى محدش عارف اى اللى ممكن يحصل ولا اى
كريم بإبتسامه : عم هو انا عجزت ولا اى اى عم دى انا جوزك على فكره ممكن تقولى حبيبى روحى مش عم اى عم دى يا عمتى
إيمان بخجل : بس بقا يا كريم وبعدين ما إنت بتقولى عمتى اهو
كريم : بتريق على حضرتك فر واحده تقول لجوزها عم
إيمان : خلاص بقا يا كريم هتمسك فى الكلمه
