ZAAF •YavLey•

• e p i s o d e - 2

"Ben sana o gün tüm yaşananları unutucaz demedim mi?"

"Ne yaşanmış bakalım sizin aranızda?"

İşte bu ses bittiğimin habercisiydi.

-

Bu olayı öğrenmesi gereken en son kişi, birşeyler olduğunu öğrenmişti. Harika ismim herkesin dilinde dolaşacak.

"Düşün Leyla düşün, bahane bul çabuk."

Ne diyebilirim ki salak.

"Evlilik olayının şakasına aranızda geçtiğini söylesen?"

İnanır mı acaba?

"Hayatım, Ayşe her lafa inanır, söyle gitsin"

"Bir kaç yıl önce bunun şakasını yapmıştık, ben de bunun duyulmasını istememiştim. Onu diyordum."

"Emin misin? Bana pek öyle gelmedi."

"Eminim Ayşe abla, hem sana yalan mı söyleyeceğim? Değil mi?"

Yavuzu beni onaylaması için dürttüm.

"Evet, evet Ayşe abla. Ben şaka yapmıştım, Leyla da rahatsız olmuştu, konuyu kapatmıştık."

"Tamam, öyle olsun o zaman. Ne diyeyim, hayırlı olsun."

"İyi yırttın kızım, helal sana."

Değil mi? Zeka küpüyüm maşAllah.

"Ben söyledim diye dedin gerizekalı. Aşk olsun."

Hani ikimizde aynı bedendeyiz ya, sen bensin farkında mısın?

"Ne oldu? Durdun kaldın böyle?"

Yavuzun beni çağırmasıyla kendime geldim. Bu evde kala-kala iyice delirdim.

"Yok bir şey."

Daha fazla muhattap olmak istemediğim için hemen odama geçtim. Babam Tarık abimi Yasemin (Yasemin Halilin sevdiği kadın değil, kardeşi) olayı yüzünden saklıyordu. Bu söz olayına nasıl tepki vereceğini kestiremiyorum. Yavuzla yaşıt oldukları için iyi anlaşıyorlar aslında ama herkesten habersiz böyle alınmış bir karara ne diyecek merak ediyorum.

-

Akşam yemeği

"Baba, yarın abimi görmeye gidebilir miyim?"

"Hayır kızım, şuan oraya gitmen hepimiz için tehlikeli. İçimizde bir hain var ve sen abinin yanına gidersen o eşkiya abini öldürür. Buna sebep olmak istemezsin değil mi?"

Abime benim yüzümden bir şey olması isteyeceğim en son şey bile değil. Üstelik yapmadığı birşey yüzünden suçlu gibi saklanıyordu.

"Hayır tabii ki, ama konuşmak istiyordum abimle."

"Neden? Yavuzu istemeduğini mi söyleyecektun?"

"Evet, Yavuzu istemediğimi söyleyecektim. Birşey yapamayacağını bilsemde dertleşmek istiyordum. Yalan olsa bile desteğe ihtiyacım var. Malum benim isteklerim hiçbirinizin umrumda değil ya."

Elimi masaya vurup, kalktım. Koşarak yukarı balkona çıktım. Nefes almaya ihtiyacım vardı. Biriyle konuşmak istiyordum ama kimseye güvenemiyordum. İçimizdeki hainin ablam olması canımı yakıyordu. Babamın en çok sevgi gösterdiği çocuğu o olmasına rağmen, babama ihanet ediyordu. Üstelik kardeşinin bir suçu yokken.

Yavuz Abi:

iyi misin?

hayır