"O kadar dolu ki toprağın şanla, Bir değil, sanki bin vatan gibisin. Yüce dağlarına çöken dumanla Göklerde yazılı destan gibisin."
Halit Fahri Ozansoy -
*
"Muhtaç kan akarken bedenden, güç versin sana. Nefsi yok olurken kafası düşsün toprağa. Zelzele yaratmış gönüllerde, hasretinden ölürken ana ocağında.. Kızı daha kundakta, ana kucağında. Baba ise soğuk toprak altında...
Vatan'a emanetsin Asena. Babana emanetken Vatan, sende babanın emanetisin Vatan'a. Şanı büyüsün yiğidimin. Gözleri kapanırken uykusu yok olsun. Sessizliği ana ocağında bozulsun. Ey Vatan, kalksan ya, oğlun uyudu.
Görsen ya, o da artık al bayrakta. İzle haberleri, kırk beş saniye yüreğin darılmışsan sende bizdensin. Ölen Er Mehmet gibi, sende artık şehitsin.
O ölürse bütün cihan şehit. Biri ölmüşse diğerleri nedir?"
*
Bölümü okurken dinleyebileceğiniz şarkılar;
maNga - Işıkları Söndürseler Bile
Dolu Kadehi Ters Tut - Gitme
Skapova - Son Arzum
Musa Eroğlu - Mihriban
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" 8. Bölüm : Kimsesiz Bir Kadın "
Ben ailemi hiç tanımadım.
Bana anlatılan bir geçmişim vardı. Bunu daha ben çok küçükken, yetimhane de kaldığım zamanlar Ayşe anneye sorardım. Sürekli annem ve babamın nerede olduğunu sorar, her zaman Ayşe anneyi darlardım.
Annem gelecek diye okuldan sonra ki tüm günümü yetimhanenin penceresinden dışarı bakarak geçirirdim ve bunu yaparken yemek bile yemezdim.
Okulda ki arkadaşlarımın anneleri veya babaları okula onları getirdiklerine onlara ne kadar çok özendiğimi anlatamazdım. Bir gün annemin geleceğini ve beni de aynı bu şekilde okula getirip götüreceğini düşündüm.
Veya, babamın.
İkisi de gelmedi. Ne onları gördüm, ne isimlerini bildim ne de onlar hakkında en ufak şeye sahip oldum. Çünkü ben doğduktan tam olarak altı ay dört gün sonra yetimhane kapısının önüne bırakılarak terk edildim.
