delta's son | tk

3'5

> Kim Taehyung

"Yanındayım evlat. Bu durumu da atlatacaksın...hepsini atlattığın gibi..."

Hepsini atlattığım gibi. Hiçbiri kolay değildi. Elimden geldiğince toparlanmaya çalışıyordum. Toparlanmaya başladıkca tekrar en dibe iniyordum. En dipten kendi tırnaklarımla kazıyarak mavi gökyüzünü görmek amacıyla tırmanıyordum. Hayatımda hiçbirşey sanıldığı ladar basit değildi ki. Ben de bana yetecek kadar zorluk yaşamıştım.

"Eh desene yine Taehyung çabalayacak."

"Hayatın kanunu bu değil mi? Çabalamak. İstediğin kadar çamura bat. Yine de tırmanacaksın."

"Ya yorulsuysam...o zaman ne yapacağım?"

"Yorulmak yasak bizlere. Kendimizi dünyaya hazır yaşamaya alıştırmamız gerekiyor."

Bu adam gerçekten fazlasıyla normal konuşuyordu...şimdilik.

Ya bir anda silah çıkarıp kafama dayarsa?

"Bilmiyorum..."

Derin bir iç çekişten sonra biramdan bir yudum daha aldım. Ikimizde sarhoş olmaya başlamıştık.

"Senin yaptıkların, onların yaptıkları, okulda yaşadıklarım, arkadaşım dediğim insanlar, sevgilime yapılanlar..."

"Üzgünüm evlat. Seni koruyamam. Kendini korumak için herkesi feda eden bir insana dönüşene kadar seni kimse korumaya çalışmayacak."

"Peki böyle bir insan olmak istemiyorsam ne yapmam gerekiyor? Kimseyi feda etmek istemiyorum. Gerekirse kendimi feda edeyim ama kimse benim uğrumda kötü birşey yaşamasın."

"Böyle bir insan olduğun için kaybediyorsun. Gittikçe bana benzemen gerekirken yolumdan sapıyorsun. Sen bir Kim varisisin. Kendine gel Taehyung. Hiçbir Kim bu şekilde fedakar olamaz. Bizim fedakarlığımız sadece eşlerimiz için geçerlidir."

Sadece eşlerimiz için...

Jungkook için...

O benim eşim mi? Ya da eşim olmayı kabul edecek mi? Bunu istiyor mu? Ben onu kötülüğüme çekecek kadar cesaretli miyim?

"Kendine güven Taehyung. Kendine haksızlık etme. Sen çok güçlüsün. Bunca zamandıe nasıl dayanıyorsan şimdi de öyle dayanmaya devam et. Seni vuran oklar bir zamandan sonra düşecek. Yaraların iyileşecek. Sonra yeni oklar atmak isteyecekler ama ıskalayacaklar. Seni vurmak isteyen herkesi sessizce ortadan kaldıracaksın."

"Ben senin kadar iyi değilim." dedim biten şişemi kenara bırakırken.

"Bu hikayeler hep böyledir. Ben senin gibi değilim diyorsun. Ama içinde onu barındırıyorsun çünkü onun kanından geliyorsun. Ben de senin gibiydim. Babama benzemediğimi sanıyordum. Ama onun aynısı olup çıktım işte. Şimdi kimim biliyor musun? Dünyanın her yerinde bilinen çok güçlü bir iş adamıyım. Yer altı dünyasında adından korkulan bir mafyayım. Bunların hiçbirini ben de istemedim. Sonradan elime geçti hepsi. Azar azar avucumda tutmayı öğrendim, fazlalaştırdım..."

Ben de mi böyle olacağım? Başta reddeceğim ama birden hepsini elimde mi tutacağım?

İkinci biramı açıp hızlıca yudumladım.

"Dede...sence bende senin kadar iyi olacak mıyım?"

"Benden daha iyi olacaksın Taehyung. Tüm ailemizden daha iyi olacaksın. Sıradanlaşmış deltalarımızdan, alfalarımızdan...sen herkesten farklısın. Onlar gibi bu zenginliğe boyun eğmiyorsun."

"Sen de boyun eğmemişsin."

"Arşiv değil mi?"

"Günlüklerimiz oraya mı alınacak?"