Cüneyd ve Zeynep 🤍

Neredesin? (tam kurgu)

Selamın aleyküm. 🌸

Yeni bir kurguyla karşınızdayımm. 💞

Normalde bu kadar art arda kurgular yazmayı düşünmüyordum, ama istekler çoğalınca ben de sizi kıramadım. 🥹

Halbuki daha dün bu yazdığım son kurgu olsun artık diye düşünmüştüm. 🫠

Fragman çok garipti, duyuru da paylaştım fragman hakkında. Kurgu yazılacak hiçbir şey yoktu. Hatta dün yazdığım kurguyla ne tesadüf baya benziyordu. 😁

Farkettim ki yazdığım kurgularda bazı sahneler, bazı replikler aynısı gibi ya da benzer şekilde yeni bölümde çıkmış. Kurgu bölümleri tekrar okursanız siz de fark edersinizz. 💌

Son kurgunun devamı gibi bir bölüm aslında,ama son kurguyla alakası yok. Lütfen son kurguyla zıtlıklar varsa takmayın çünkü bu son kurgudan tamamen bağımsız bir bölüm. 💫

Her bölümüm en az 100 kişi tarafından okunuyor, ama 18 oyu aşmıyor. Beğenmiyorsanız oy vermek gibi bir zorundalığınız yok, ama beğeniyorsanız oy verirseniz çok sevinirim. 🫶🏻

Şimdi biraz konuştuğuma göre yeni bölüme başlayabilirizz. ✨

İyi okumalar. 🤍

✨ ~Zeynep'in ağzından~ ✨

2 sene olmuş, diplomamı almış, artık Türkiye'ye dönecektim.

Bu 2 sene boyunca o kadar zor anlar yaşamıştım ki, bir kez değil çok kez Türkiye'ye dönmeyi düşündüm. Başımdaki örtüden dolayı zorbalığa da uğramıştım, insanların garip bakışlarına da maruz kalmıştım.

Ama en çok senin hasretin zorlamıştı Cüneyd.

Cüneyd'siz günler o kadar zor geçti ki. Tatillerde hep Türkiye'ye geldim, her fırsatta Cüneyd'i aradım, ama yine de o kadar zor olmuştu ki.

Hem benim için hem onun için.

Türkiye'ye dönmek için aldığım uçak biletine bakıyor, havaalanında uçağın kalkış saatini bekliyordum.

Vakit gelince kalkıp uçağa biniş alanını bulup uçağa bindim. Yolculuk 2 saat 40 dakika sürecekti. Uçak kalkınca düşüncelere daldım.

Burası bana çok şey katmıştı. Tek başıma hayata tutunabilmeyi, farklı insanlarla konuşabilmeyi, farklı görüşlere karşı kendi görüşlerimi anlatabilmeyi vb. pek çok şey öğrenmiştim.

2 buçuk saat sonraya alarm kurup uyudum. 2 buçuk saat sonra alarmım çalınca uyanıp toparlandım.O kadar heyecanlıydım ki elim ayağım titriyordu.

Artık annem bize karışamazdı. Cüneyd sırf okumam için vakti zamanında benimle konuşurken dahi annemden izin alıyordu. Okuyup diplomamı elime aldığıma göre artık bana karışmaya hakkı yoktu.

Çok özlemiştim. Annemi, Cüneyd'i, evimizi, dergâhtaki kızları... Hepsini ayrı özlemiştim.

Uçaktan inmek için kapılar açılınca heyecanla valizimi alıp uçaktan indim, ama gördüğüm manzara beni şaşkına çevirmişti.

Cüneyd, annem, dergâhtaki tüm kızlar, Levent Bey, Mira, Hande Hanım, hatta Suavi Bey bile beni karşılamaya gelmişti.

Sadece Cüneyd'i, annemi, bir de Levent Bey'i görmeyi beklerken bu kadar kişiyi benim için görmek gözlerimi yaşartmıştı.