ZAYIF

4. Hisler

Betül Yağız'ı zorla dışarı çıkarmayı başarmıştı saat akşamın sekiziydi onu zorla cafe de oturmayı ikna etti en sonunda. İkisi de kahvesini yudumlarken sessizlerdi uzun zaman olmuştu birbirlerini görmeyeli iltiraf edemeselerde birbirlerine karşı hisseleri vardı ama Betül okul için yurt dışına çıkınca iletişimleri kesilmişti.

''Beni hiç merak etmedin mi?'' diye sordu uzun zaman sonra karşısına çıkıyordu hiç birşey sormayacak mıydı?

''Ne? Nerden çıktı bu?'' Yağız Betül'ün sorusuyla afalladı.

''İnsan merak eder ne yaptın ne ettin diye? onu bırak yüzüme bakmıyorsun'' kırgınlığını dile getirirken her şey daha güzel olur diye hayal ediyordu. Eskisi gibi...

''Haklısın. Nasıl geçti?'' sorusuna karşı gözlerini devirdi.

''Böylede hiç anlatasım gelmedi. Bu ne ruhsuz gibi. Sohbet edemeyecek miyiz?''sitemini dile getirirken mutsuzdu.

''Edelim. Ya da başka zaman yapalım bunu'' onu mutsuz etmek istemiyordu ama elinde değildi onu kırıyordu

''Bana kızgın mısın? Seni bırakıp gittim yanında olamadım'' bu soru çok karmaşık. Şu an ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu.

''Hayır. Sonuçta herkesin kendi hayatı var''

''Hiç içimi rahatlatmıyorsun'' bu tavrı daha çok canını sıktı.

''Betül sana kızgın ya da kırgın değilim. Tamam mı sorun yok'' dedi ama yine de rahat hissetmiyordu.

''Kendini yanlız hissetme olur mu? Artık yanındayım birlikte atlatıcaz bunu'' dedi ve içtenlikle gülümsedi.

''Benim için birşey yapma. Hatta kimse yapmasın. Ben gerçekten böyle iyiyim'' diyordu ama kimi kandırıyordu Betül onu kendinden bile iyi tanıyordu.

''Ama ben degilim. Bu bakışların canımı acıtıyor'' gözlerine içine baktı Yağız da onun gözlerine baktığında kendini kaptırmak istemedi ve bakışlarını geri çekti. Kimseye baglamaya niyeti yoktu.

''Kalkalım mı?'' Yağız göz temasını keserek ayağa kalktı.

''Olur''

''Seni eve bırakayım'' Betül eline çantasını aldı ve beraber cafeden çıktılar.

...

Yol boyunca sessizlerdi Betül üstüne gitmek istemiyordu ama onun için gerçekten çok üzülüyordu. Yağız otelin otoparkına girdi arabayı köşeye çekip durdu.

''Teşekkür ederim'' gülümsemeye çalıştı ama kırgındı.''Görüşürüz'' betül arabdan inerken Yağız telefonunu unuttugunu görünce eline alıp arabadan indi.

''Betül telefonun'' diye bagırdı. Betül elindeki telefonunu görünce unuttugunu yeni fark etti.

''Ah unutmuşum. sağol'' telefonunu eline alırken bir anda etraflarını kar maskeli adamlar sardı.

''Yağız...'' Betül korkarak Yağız'a baktı.

''Arkama geç'' onu hemen arkasına aldı. Etrafını sararlarken onu kapana sıkıştırmayı başarmışlardı.

''Kimsiniz? Ne istiyorsunuz?''

Adamlar Yağız'a cevap vermeden saldırıya geçtiler. Betül korkarak etrafına bakındı ama kimse yoktu. Adamlar Yağız'ı ortalarına alıp dövmeye başladılar Yağız onlara karşılık versede yine de sayıca fazla oldukları için sert darbeler alıyordu.