Başa Gelen Çekilir~Abilerim

14

Kaan, uzandığı yatakta huzursuzca uykusundan uyandı. Pembeli duvarlar yabancı gelse de birkaç saniye sonra durumunu hatırladı ve ayılmak adına doğruldu.

Gözlerini ovuştururken uyuşukça ayağa kalktı ve odadan çıktı. Sessiz evde odalara bakınırken mutfakta bulduğu arkadaşının yanına sokuldu usulca.

Sigara içen kız, Kaan'ın geldiğini görünce henüz bitmemiş sigarayı küllükte söndürüp bir eliyle dumanı dağıtmaya çalıştı.

"Uyuyamadın mı?"

Kaan kollarını arkadaşına saraken başını iki yana salladı. 3 gündür, Yiğit'le yaptığı tartışmadan sonra, iki saati geçmiyordu uykusu.

"Sen salaksın biliyorsun değil mi?"

Kaan kıkırdadı. İki gündür bir ergene kaldırıyor olmasıyla dalga geçmişti. Pedofili olduğuna dair dalga geçmesi de bitmek bilmiyordu asla.

"Sorun değil. Çocuktu zaten, aptallık ettim. Unuturum birkaç güne." Çocuktu ama benden daha olgundu diyemedi.

Yaren kolları arasındaki çocuğu iteledi. "Aynen, gözlerinin altı da öyle diyordu."

Kaan kendisine bir bardak su doldururken Yaren mutfağa yersizce koyduğu pufa oturdu. Ayaklarını kendisine çekerken Kaan'a gülmekle meşguldü. Arkadaşının aşk acısı ona komik geliyordu, aslında ona her şey komik geliyordu.

"Bursum yatınca kiranı ödeyeceğim."

Yaren omuz silkti. Vermesine gerek duymadığını söylese de gururu yüzünden kabul etmeyen arkadaşını bir türlü ikna edememişti.

"Ev zaten benim amına koyayım."

Kaan ona göz devirip mutfak sandalyelerinden birisini çekip oturdu. "Pembe renk duvarlarını sevmedim. Boyayacağım tekrar."

"Gaysin diye verdim orayı."

Kaan, kendisiyle dalga geçen arkadaşına göz devirdi. Tek boş oda orasıydı demek, Yaren için oldukça fazla ciddiyet içeriyordu zaten.

Şarj için mutfağa bıraktığı telefon, gelen aramayla titreyince uzanıp onu prizden çekti. Meraklı gözlerle kendisine bakan arkadaşına omuz silkti.

"Abim."

"Dikkat et, kalkmasın."

Arkadaşına yüzünü buruştururken yeşil butonu kaydırdı. Bir de bu tarz imaları yüzünden oldukça suçluluk duyuyordu. Üvey kardeş fantazisi falan olduğunu düşünüyordu!

"Efendim Anıl abi?"

"Abim, hiç Eymen'le konuştun mu bugünlerde?"

Telaşlı sesle sandalyesinde kıpırdandı. Hiç iyi şeyler hissetmiyordu şimdi.

"Hayır da. Belki Yiğit de kalıyordur. Bazen birlikte-"

"O salak herif yüzünden oldu zaten! O da kayıp."

Kaan duraksadı. İkisi birden kayıp? Kalbinden başlayıp tüm vücuduna yayılan ağırlık gözlerinin dolmasına sebep oldu.

"Nasıl abi?"

"Bu Yiğit denen şerefsiz velet, Eymen'i bindirmiş bir arabaya göndermiş. Bize de dedi ki okul gezisine gidiyor. Kendi de birkaç saat sonra gitmiş. Arabaların kayıtları bir yere kadar, sonrası yok!"

"Abi, Yiğit seviyor Eymen'i bir şey yapmaz. Kaza falan yapmışlardır belki." Gergince konuştu. Gerçekten Yiğit'in bir şey yaptığını mı düşünüyorlardı?

Sinirli bir soluk sesi duydu hoparlörden. Tuğra abisi olmalıydı, başka boğa gibi soluyan birisini tanımadığından emindi çünkü.

"Bilemeyiz, daha tanımıyoruz bile! Biz adliyedeyiz. Bir haber alırsan ara."