34 GÜN |TEXTİNG|

26. GÜN

merhabalar
güzel bir bölümle yeniden buradayız
ilk önce şunu açıklığa kavuşturmak istiyorum
altan nida'nın yüzünü görmedi
daha doğrusu nida istemediği için böyle
bunun nedenini de sonraki bölümlerde göreceğiz
iyi okumalar

❤️‍🩹

13.22

Altan Efe: Bugün nasılsın?

Nida: Hayatımda çok fazla kopukluklar var. Ben sadece savaşmaya çalışıyorum ama çok yoruldum sevgilim. Bir omuza ihtiyacım var. Abim evi terkederek en büyük darbesini savurdu bana. Onunla küs ayrılmış olduk. Belki bir daha onunla konuşmaya fırsatım olmayacak ama onu şuan bile özledim. Annem sürekli ağlıyor. Ben hep olduğu gibi suçlu etiketini yapıştırdım kendime. Yüreğim dağılıyor birtanem. Daha önce bu kadar parçalara ayrılmamıştım. Babam hakkında birşey bilmiyorum. Onun bana hangi duyguları hissettirdiğini kavrayamıyorum. Zihnimde kaybolmuş gibi. Sen ise bu kalbe o kadar tanıdıksın ki, seni oraya almaktan çekinmiyorum bile. Bir tek sana uzattım o minik elleri. Tutarsın biliyorum da ya bırakırsan? Bu ihtimal avuçlarımın içinde. Çok çaresizim ama, senden başka birşey kalmamış içimde.
(bu mesaj silindi)

Nida: İyiyim.

Nida: Sen nasılsın?

Altan Efe: Gözlüğü kırdım iyi değilim.

Nida: Baya iyi değilmişsin ya sen.

Nida: Gözlük iyi mi bari?

Altan Efe: Gözlük bahane be kızım.

Altan Efe: İçimde geçmeyeceğini bildiğim bir yorgunluk var.

Nida: Ama geçmeyeceğini bilmek daha çok yıpratıyor değil mi?

Altan Efe: Sen de biliyorsun.

Altan Efe: Okuduğun bir kitabın sonunu biliyorsun varsayalım.

Altan Efe: O kitabın ilk sayfasını baştan okuduğunda, gözünün önünden geçen koskoca bir yaşanmışlık oluyor.

Altan Efe: Bir daha o kitabı okuduğunda asla ilki gibi olmayacak ama Nida.

Altan Efe: Biliyorsun.

Nida: Ben o kitabı ezberledim.

Nida: Sen sadece ilk sayfada takılı kaldım sanıyorsun.

Altan Efe: Kitabı unutmanı isterdim.

Nida: Fakat ben ise bir kitabı bile unutulacak kadar değersizleştirmezdim.

Altan Efe: Sen bir kitap değilsin Nida.

Altan Efe: Ben unutmam seni.

Nida: Abim gitti.

Altan Efe: Nereye?

Nida: Bilmem ki.

Altan Efe: Geri döner, niye taktın ki kafana?

Nida: Temelli gitti.

Nida: Beni kendi çukurumda bıraktı.

Nida: Kendince yine bencilliğini yaptı.

Altan Efe: İstersen onu bulabilirim biliyorsun değil mi?

Nida: Onu bulmak istemiyorum.

Nida: Kararı yüzünden onu suçlamam.

Nida: Benim onu affetmeyeceğimi bilmesi yeter ona.