soulmate alpha- taekook✔️

1.Bölüm- İş Görüşmesi

Merhaba,

Yeni bir hikaye ile geldim...

Umarım bunu da çok seversiniz. 

Keyifli okumalar dilerim...

---

Kim Taehyung'dan

"Sakin ol Taehyung." Derin bir nefes verirken aynada ki yansımamdan üzerimi düzelttim. Bugün bu işi almak zorundayım yoksa kira sözleşmem iptal edilicek.

Saçımı da düzelttikten sonra evden çıkıp kapıyı kilitledim ve otobüs durağına geçtim. Birkaç dakika içinde otobüs geldiğinde cam kenarından ki koltuğa oturup eski zamanları düşünmeye başladım. 

Ailem zorla beni o lanetle mühürledikten sonra resmen terk etmişlerdi. O alfa olacak piçse beni mühürlese, bastırıcılar verse bile omegamın alfasına ettiği küfürler yüzünden öpememişti bile. Sonrasındaysa ruh eşi ortaya çıkmıştı. Eşi mühürlü olduğu için kıskançlık krizine girmiş ve araçta kavgaya girişmişlerdi. Sonucundaysa o gece boynumda büyük bir acıyı hissettiğim de, mührüm siyaha bürünüp yok oldu(minik bir iz kalıyor, ruh eşini bulmadığı sürece tamamen silinmiyor) ve anladım ki ölmüştü.. Ailem beni bulamadan başka bir şehre o gece direk kaçıp geldim. Evde ki değerli her şeyi alıp satmayıda ihmal etmedim tabi ki de...

Kendisine en pahalı saatleri aldığı için değerinin altında fiyat verdiğimde satması zor olmadı. O paralarla bir ev tutmayı ve birkaç eşya almayıda başardım. Ailem beni bulamayınca polise ihbarda bulunmuşlardı ve polislere durumu anlattığımda aileme benden bir iz olmadığını söylemişlerdi. Onlarsa ölmüş olmamı diledikten sonra gitmişlerdi.. Ahh cidden herkes çocuk yapmamalı.

Düşüncelerimle geçen yolculuğun ardından otobüsten inip 10 dakika uzaklıkta ki şirkete girdim. Danışman kadın gülümseyerek karşıladığında boynumu şalla kapattığım için mutluydum. Adımı verdiğimde küçük bir toplantı odasına gelmemi sağladı. 

Gerginlikle parmaklarımı masaya vurarak ritim oluştururken içeriye siyah saçlı bir alfa girdi. Elini uzattığında hızlıca ayağa kalkıp elini sıktım.

"Merhaba, ben Jeon Jungkook; sende Kim Taehyung olmalısın?" Kafamı olumluca sallarken oturmam için sandalyeyi işaret etti. Bir saattin sonunda iş sözleşmesini imzalayarak yarın tekrar gelmek üzere şirketten çıktım. Muhtemelen 20.olan iş görüşmemin ardından kabul aldığımda için yüzümde kocaman bir gülümseme vardı ve yerimde duramıyordum. 

Etrafta neler olduğuna bakmak için sekerek yürümeye başladığımda bir cafe güzüme takıldı. İçeride çok güzel minik kekler mi vardı ben mi yanlış gürüyorum? HAYIRRR! Orada yıllardır yiyemediğim keklerden varrrr. 

Hızlı adımlarla içeri girdiğimde güler yüzlü bir beta beni karşıladı.

"Merhaba efendim, sanırım güzel bir gün geçiriyorsunuz?" Sarı saçlı betaya karşı gülüşüm genişlerken kafamı olumlu anlamda salladım.

"Evet, uzun zamandır istediğim şey gerçekleştiği için mutluyum." Betanın yüzünde ki gülümseme büyürken muhtemelen patronu buralarda mı diye etrafa baktıktan sonra biraz yaklaşıp kısık sesle;

"Ailemden kurtulduğum bende böyle hissediyordum, nedense gülüşün o zamanlarda ki halimi hatırlattı-" Patronu olabilecek olan kişi arka kapıdan girdiğinde boğazını temizleyerek güler yüzüyle konuyu değiştirdi; "Ne istersiniz efendim?" Kısıkça kıkırdadıktan sonra elimle küçük pembe kekleri gösterdim.

"Bunlardan istiyorum." Beta olan kafasını olumluca sallayıp uzanırken patronu onu durdurdu;

"Bunlar bayatladı efendim, sadece görsel olarak burada vaktiniz varsa 15 dakika içinde yeni olanlar servise hazır olucak." Ağızım o şeklini alırken içeride boş masa olduğu gördüm.