Abimin arkadaşı | yarı texting

13.

İyi okumalarr

Aşk imkansızı sevmekti bence.

Bende Alaza bu yüzden mi aşıktım yani? Bana imkansız olduğu için.

Korkuyorum, eğer bir gün onunla birlikte olursam ve soğursam diye korkuyorum.

İmkansızdı benim için Alaz, peki ya o imkansızı bir gün başarırsak ne olur?

Bilmiyorum..

Tek bildiğim şuan Alazı çok sevdiğim, 1.5 yıldır olduğu gibi.

Aslında çocukluğumdan beri ayrı bir hayranlığım vardı onda karşı. 15 yaşlarımda bunun aşk olduğunu zannetdim, değildi.

16 yaşımdan sonra aslında gerçekten bir şeyler hissetmeye başlamıştım. Çünki artık 'kendimce' büyümüştüm. Aradan geçen 1.5 yılda gerçekten onu sevdiğimi kantılıyordu.

Çocukluğumdan beri ben, benim arkadaşlarım, abim ve abimin arkadaşları her zaman çok yakındık. Alazla çok iyi anlaşırdık, benimle şakalaşır ve eğlenirdi. Ancak 17 yaşıma girdikten bu yakınlık biraz azaldı.

Birden bire benden uzaklaşmaya başladı. Aynı ortam da bulunduğumuz da rahatsız olduğunu düşünürdüm. Haraketleri tuhafdı, mesela benimle konuşmamaya özen gösterirdi, konu bana geldiğinde susardı ve sayamayacağım daha fazla şey..

Çalan telefonumla tavandan gözlerimi çekerek yatakta doğruldum. 

Leyla idi arayan.

"Efendim kanka."

"Kızım nolmuş ya instagramda öyle." Ah evet, abim ve Alaz arasında bi gerilme olmuştu.

"Bende okudum ya. Baya bir gerilmişler."

"Evde mi şimdi Metehan?" Diyerek sordu ilgiyle.

Onaylarcasına mırıltılar çıkardığımda bir daha konuştu. "E hadi o zaman, ben çıktım evden parkta görüşürüz."

"Tamam kanka, bende çıkıyorum."
Leyla ile olan aramayı sonlandırarak odamdan çıktım.

Evden çıkarken abimin odasına bi gözatıcam.

Sessiz adımlarla abimin odasına doğru ilerledim. İçeriden herhangi bir ses gelmiyordu. Kapıyı tıklatdım ve içeri girdim.

"Abi?" Diyerek yatakta öylece oturan abime seslendim. Kafasını kaldırdı ve boş gözlerle bana bakmaya başladı.

Derince bir nefes aldı. "Ne var Kumsal?" Neydi bu siniri?

Omuzlarımı silktim. "Alazla aranızdaki gerginlik ne?" Diyerek çıkardım ağzımda ki baklayı.

Abimin kaşları şaşkınlıkla havalandığında kurduğum cümle yankılandı beynimde. 'Alazla aranızdaki gerginlik ne?'

Resmen ismini söylemiştim sadece!

"Alazla? Abiye noldu Kumsal?" Abimin şaşkın ve sinirli sesiyle yutkunmadan edemedim. "Alaz abiyle işte. Bi' an öyle sorunca şey oldu."

Sonlara doğru sesimin kısılmasını engelleyememiştim.

Abim sakin bir şekilde ayağa kalktı ve yanıma yakınlaştı. "Ney oldu?"

"Şey oldu, eee. Ehh abicim ne sorguluyon bi an şey oldu işte. Ay hadi ben gidiyorum bizimkilerle parkta buluşucaz." Abimin cevap vermesini beklemeden hızla çıktım evden.

İyice sıçmış ve sıvamıştım yani!

Hızlı adımlarla mahallenin parkına doğru ilerlediğimde marketden çıkan  Selimi görmemle ona doğru seslendim.

"Laa sarı Selim!" Hızla ben tarafa döndüğün de adımlarımı hızlandırarak yanına yakınlaştım.

"Naber portakal?" Onuz silkerek elindeki çekirdek paketini açtım. "Az önceki sıçışımdan önce her şey güzeldi."

Selimde açılan çekirdek paketinden bir avuç aldı. "Noldu anlatsana amına koyayım. "

Gözlerimi devirdim etdiği küfüre karşı. "Az önce abime Alazla arasındaki gerginliği sordum ama Alaza, Alaz abi diye hitap etmeyi unutdum."

Selimin boğazın da kalan çekirdekle öksürmeye başladı. "Helal, helal." Sırtına vurdum bir kaç kez.

Öksürüğü durduğunda parkın önünde oldumuzu farketdim.
"Salaksın kanka." Selime doğru side eye bakışı atdım ve parka girdim.

Bir kaç adım sonra bizimkileri çimlerin üzerinde uzandıklarını gördük.

Selimle beni ilk farkeden Rümeysa oldu. "Lan çabuk gelin. Alaz abiyle Metehan abi arasındaki gerginliği konuşalım."

Hızla yanlarına uzandık

Başlasın bakalım dedikodu!

Bölüm sonu!
487 kelime<3
☆Yıldıza basmayı unutmayın lütfen☆
Sevgiyle kalın♥︎