Abimin arkadaşı | yarı texting

25.

Şu kitap bitsede diğerlerine vakit ayırsam aq.

Hayalet okuyucu olma!

İyi okumalarr

"Bebişim ama nasıl olucak ki bu böyle?"  Sözlerimden sonra yatakta yan dönmüştüm. Alazla, şütaş kaşarı Beyzayı nasıl idare ederiz diye konuşuyorduk.

(Bütün beyzalardan özür diliyorum:D)

"Yavrum, ben kızla konuşurum. Durum böyle-böyle derim 1-2 hafta idare ederiz sonrada anlaşamadık yalanıyla ayrılıdık deriz Metehana."

Off Allahım, ya Of! Of! Of! Şuan Alazla fingirdeşmek yerine neden Beyzayı konuşuyoruz ki?

"Yanlız Beyza bilmiyor bizim şey olduğumuzu, ona göre davran."

Bir kaç saniye sessizliğin ardından Alazın sesi tekrar doldurdu kulaklarımı. "Ney olduğumuzu?"

Sesinden bile anlaşılıyordu sırıtdığı.

"Şey işte."

"Ne, yavrum?"

Dudaklarım arasından bir kıkırdama kaçtı. "Sevgili."

"Duymadım güzelim?"

Ya ama yerim. "Sevgili işte."

Derin bir nefes alma sesi işitdim. "Ölüyorum sana ya!"

"Yaaa. Bende sa-" lafımı kesen şey odamın kapısının tıklatılmasıydı. Hızla telefonu yastığım altına sokuşurarak odamın dışına seslendim. "Gel."

Odamın kapısı açıldığın da içeri abim girmişti. "Hayret, sen kapı çalarmıydın ya!"

Abim gözlerini devirerek çalışma masamın önündeki sandalyeye oturdu. "Erkek arkadaşın mı var senin?"

Sorduğu soruya şaşırsam bile ses etmedim. "Ne alaka?"

Güldü abim. "Sorduğum bir sorunun alakası varsa, sen hep ne alaka dersin." Sözlerinin ardından bir kahkaha patlattı. Beni bu kadar iyi tanıması canımı sıkıyor!

"Sonuçta reşit bir bireyim, olamaz mı?"

Gözlerime baktı abim. "Olabilir, ama benimle tanıştırman gerek önce. Sonuçta birtanecik kız kardeşim var, değil mi?"

Gülümsedim. Onaylarcasına kafamı salladığımda cevap verdim abime. "Tamam abiş."

Abim derin bir nefes vererek kalktı oturduğu sandalyeden. Sağ elini uzatarak saçlarımı karıştırdı. "Ya abi!"

Şu saçlarımı salın artık!

"Sus kız."

Abim gülerek odadan çıktığında bende yastığın altındaki telefonumu çıkardım. Hâlâ kapatmamıştı telefonu Alazım. "Alo?"

"Metehan mı geldi odana?."

Kafamı onaylarcasına salladığımda Alazın bunu görmediğini hatırlayarak söze girdim. "Evet."

Bazem salaklığım tutsa bile, bu sülalenin en zeki kişisi olduğumu değiştirmiyor.

-2 gün sonra-

"Vay amına koyayım! Neler olmuş, neler! Bizim niye bunlardan haberimiz yok lan!"  Leyla kendini çimlere atarak isyanını başlatmıştı bile. O kadar olay olmuştu ki, arkaşlarıma daha yeni anlatıyordum olanları.

"Ya arada kaynadı içte kızım. Şu sütaş kaşarı Beyza ile uğraşmaktan canım çıktı." Hemen yanımdaki poşetten çekirdek avuçlayarak bende Leylanın yanına uzandım.

"Haber verseydin beraber uğraşırdık." Leylanın diğer yanına kendini atan Rümeysaya kısa bir bakış atdım. "Aynen, tek başına olmamış olurdun sonuçta."

Bunları söyleyen de kendini benim yanıma atan Selimdi.

"Artık anlamışsındır herhalde en ufak detayı bize anlatacağını?" Leyla büyük ihtimalle kalkıp çekirdek almaya üşendiği için benim avucumdan çıtlamaya başlayarak sorusunu yöneltdi.

"Anlamıştır, anlamıştır. Onu bunu bırakında siz harbi öpüştünüz mü?" Ege hepimize çekirdek dağıtarak, sorusunu yöneltmiş ve kendini Rümeysanın yanına atmıştı.

Söylediği sözlere kıkırdayarak cevapladım. "Öpüştük harbi ya."

"Aboo. Şu gençlerde terbiye kalmamış ya!" Rümeyse alaylı sesi ile dalgaya başladığın da kocaman gülümsedim.

Ancak bu gülümseme çokta uzun sürmedi.

Telefonuma düşen bildirim sesi ile yerim de hafif dikleşerek, sağ dirseğimi kırıp çimlere yasladım.

"Noldu kız?" Dikleştiğimi farkeden bizimkilerden ilk konuşan Leyla olmuştu

Elimi cebimdeki telefonuma atarak cevapladım onu. "Mesaj geldi ona bakcam."

Telefonu çıkararak gelen bildirimin üzerine tıkladım. Anında mesaj ekranı açılırken okumaya başladım.

Ama ananı ya!

Bölüm sonu!
Her ne kadar uzun bölüm yazıcam desem bile yine kısa oluyoorr!!!
☆Yıldıza basmayı unutmayın lütfen☆
Seviliyorsunuzz♡