Abimin arkadaşı | yarı texting

22.

Sıcak havalardan dolayı kitaplarıma bölüm yazmaya baya bi' üşenir oldum.
Elimden geldiği kadarı ile yazmaya çalışacağım, Kusura bakmayin:)

İyi okumalarr
-kumsaldan-

Abimin sesi miydi o duyduğum?

Hayır ya hayır!!!

Şuan olamaz, şuan yeri değil amına koyayım.

Tamda hayatımın aşkına kavuşmuşken cehennemi boylayamam ben ya.

"Cevap versenize!" Adeta bir aslan gibi kükreyen abimle yerimde zıpladım. Hareket etmemle bütün gözlerin odağı ben olmuştum. Bütü gözler derken: Alazım, Abim ve Atalay abinin.

"Kumsal eve gitsin biz konuşalım Metehan." Alaz arayı yatıştırır bir tonda söylediği sözlerle abimin gözleri ona kaymıştı. Atalay abi ise hâlâ bana bakıyordu.

Gözünü siktiğim!

"Sana sormadım Alaz." Sözlerinin hemen ardından bakışlarını bana çevirdi abim. "Noluyor burda Kumsal?"

Söylemeli miyim? Ev- "Alazın hoşlandığı bir kız varmış Metehan."

Aniden araya giren Atalay abi ile şaşkınca ona döndüm. Onunsa yüzü de çarpık bir gülümseme ile bir bana, bir Alaza bakıyordu.

Bu bakışları abimde farketmiş olucak ki kaşları çatılmıştı. "Ne hoşlanması? Ne diyosun Atalay?"

Atalay abi son kez bana baktıkdan sonra tamamen abime döndü. "Kumsaldan rica etdi hoşlandığı kızın numarası için."

Ne diyo bu göt?

Abime baktım hızlıca. Çatılan kaşları düzelmiş Alaza bakıyordu. "Kimden hoşlanıyorsun Alaz?"

Bana döndü. Sonra Atalay abiye. Ardındansa hızla abime döndü. "Beyza."

Bu sefer çatılan kaşların sahibi bendim. Ne Beyzası amına koyayım?

"Kızın adı Beyza. Kumsalın okuldan arkadaşıymış, bir kaç defa yanında gördüm. "

"Bu konunun benimle alakası ne? Beden duyarsam sinirlenecekmişim gibi tepki verdin Atalay?" Bu sefer bütün gözlerin odağı Atalay abi idi.

Sanki yalan söyleyen o değilmiş gibi rahat-rahat gülümsedi. "Alazla senin aran bozuk ya. Kumsalın Alaza kız ayarlamasına karşı çıkarsın diye."

Bu artık yalandan çıktı, bu resmen dolandırıcılık!

Onaylarcasına salladı kafasını abim. Hemen ardından parkın çıkışını göstererek baktı bana. "Eve git, gelince konuşuruz"

---
-Alazdan-

"Alaz." Kumsalın gidişinin hemen ardından bana döndü. Yüzünde mahcup bir tebessüm vardı. Bir şeyler söylemek ister gibi duruyordu.

Sanırım inanmıştı, ve bana vurduğu için pişmandı.

Nerden bilsin ki inandığı şeyin bir yalan olduğunu?

Harelerini benden ayırarak yanımızdaki yavşak Atalaya çevirdi.

Bi süre bakıştılar. Bu bakışmanın uzun süreceğini anlayan Metehan kafasıyla ileriyi gösterdi Atalaya.

Atalaysa son kez bana dönerek parkın çıkışına doğru ilerledi.

"Ben özür dilerim kardeşim."

Metehannın sesiyle giden Atalaydan bakışlarımı ona çevirdi. Yüzü pişmanlık doluydu, tıpkı gözleri gibi.

Gülümsedim, Ona yalan söyleyen ben olmama rağmen.

"Sorun değil. Kardeşler arasında olur böyle şeyler."

Hiç düşünmeden açtım kollarımı. sarıldı Metehan, az önce kardeşine sarılan ben değilmişim gibi.

---
-Kumsaldan-

Odamda sakince oturmuş abimi bekliyordum. Bu gün parkta olanlar tam olarak saçmalıktan ibaretdi.

Alazın adını bir başka kızın adıyla birlikte anmak bile beni deli ederken, Atalay abi bu sahte hoşlantı meselesini soktu.

Gerçi bir tarafdan da iyi oldu. Hem abim öğrenmemiş oldu daha başlamak bilmeyen ilişkimizi, hem de belki araları düzelir Alazla.

Odamın kapısı çalındığın da incelediğim halıdan ayırdım bakışları.

Kapı usulca açıldığın da görüş alanıma abim girmişti. "Gel abi."

Artık tamamen içeri geçerek oturduğum yatakta yanıma oturdu. Derin bir nefes alışı doldurdu kulaklarımı. "Kimmiş bu Beyza?"

"Arkadaşım. Aslında tam olarak arkadaşda değiliz, okuldan bi tanıdığım diyelim." Sıçtım, şimdi de sıvıyordum!

"Alaz numarasını mı istedi senden?"

Onaylarcasına salladım kafamı. "Evet, ama ben vermedim."

"Neden?"

"Kızın haberi yok sonuçta. Vermem doğru değil, Bide seninle arası bozuk diye" Nede güzel sıkıyorum ya!

Bölüm sonu!
Bölümler kısa olduğu için kusura bakmayın, bu sıcak havalarda anca bu kadar yazmaya mecalim oluyor.
Hikaye artık şu sahte 'Beyza' ile kızışacak.
☆Yıldıza basmayı unutmayın lütfen☆
Seviliyorsunuzz<3