1. Bölüm

10.3K 90 29
                                    

07.05.2024

Yine bir pazartesi günüydü. Herkesin gözdesi olan müdür yardımcısı İstiklâl Marşını okutmak için okul bahçesindeki toplanma alanının öğretmenler için olan merdivenine çıktı. Gözleri her zamanki gibi biricik küçüğünü aradı. En öndeydi arkadaşlarını sıra olmaları için uyarıyordu. Sınıfındaki en güzel ve en deli dolu ve enerjik kızdı. Öğretmen öğrencisi hakkında çok şey biliyordu. Tüm sınıflar sıra olmuş hocanın verdiği komutla İstiklâl Marşı okunmaya başladı.
"Günaydın gençler." Okunduktan hemen sonra çocuklara her zamanki gibi günaydın dedi öğretmen. Giderken yine küçüğünü izledi. Nefesini. Kızın adı Nefesti. Nefes minik burnu, büyük gözleri hafif dolgun dudakları küçük yüzü ve esmer teniyle ilgi çeken bebek yüzlü bir kızdı. Öğretmenin ilgisini çeken ilk şey ise onun güzelliğine güzellik katan karakteriydi. Bir tane yakın arkadaşı haricinde ne erkek ne kız arkadaşı vardı. En yakın arkadaşı ise kızdı. Eğer erkek olmuş olsaydı öğretmen kıskançlıktan her şeyi yapabilirdi. Öğretmenine dibi düşen birçok kız öğrencisi vardı fakat öğretmenin ilgisini hiçbiri çekmiyordu. Bu doğru değildi zaten. Bir gün öğretmenin Nefes'e olan bu takıntısı Nefesi de onu da çok büyük felaketlere sürükleyecek, fakat çok geç olacaktı her şey için.

Nefes

Derse girdiğimiz de matematik hocamız Derya hoca bizlere birer test dağıtarak bunu çözdükten sonra sessizlik şartıyla serbest kalacağımızı söyledi. Matematik de pek iyi sayılmazdım fakat elimden geldiğince çözmeye çalışıyordum. En yakın arkadaşım olan Sedef ise kitap okuyordu. Hoca kızmasın diye yazımı değiştirerek birkaç soruyu Sedef'in kağıdına geçirdim. Zaman ne ara bu kadar hızlı geçti bilmesem de zil çalmıştı. Sedef kafasını kitaptan kaldırarak bana ve çözülmüş birkaç soruya baktı.
"Teşekkür ederim ya beni kurtardın şu karının ağzından en azından çabaladığımı görsün." Gülümsedim.
"O yüzden geçirdim zaten. Yoksa kafanı kırardı bu sefer."
Kısaca konuştuktan sonra durdum. Ve tekrar konuşmaya başladım.
"Ben bir Emre hocanın yanına gideceğim okul değişme mevzusu için."
Sedef onaylar şekilde kafasını salladı. İlk önce tuvalete gidip üstümü başımı kontrol ettim göğüslerim yüzünden kapanmayan düğmemi biraz zorla da olsa kapattım. Hızlıca Emre hocanın olduğu kata indim odasında sürekli onun için deli olan birkaç kız öğrenci vardı. İçimden ne kadar ezikler diye düşünsem de sadece derin bir şekilde nefesimi verdim. Nefesimi vermemle Emre hoca beni fark etmiş olacak ki kızlardan bizi yalnız bırakmalarını istedi.

Emre

Öğrencilerim bana bir şeyler anlatırken arkada duran Nefesi gördüm. Sıkılmış bir şekilde kapıya yaslanmış odadaki kız öğrencileri ezikler gibi onlara bakıyordu.
"Kızlar bizi yalnız bırakır mısınız?"
"Tabii hocam."
Kızların çıkarken Nefes'e kıskançlık dolu bakışlar attıklarını görebiliyordum. Sonunda baş başa kaldığımızda nihayet Nefes'e yöneldim.
"Seni dinliyorum Nefes."
"Hocam ben aslında okul değişme mevzusu için gelmiştim."
Ne? Okul değişmek mi? Nereden çıktı bu?
"Ne okulu?"
"Ben bu okul da bu sınıfta bu insanlarla yapamıyorum. Bana burası iyi gelmiyor hocam."
"Gidemezsin."
Kaşlarını çattı.
"Neden?"
Evet güzel soru. Şimdi bu güzel soruya iyi bir cevap vermem gerek.
"Gidersen sınıf tekrarına kalırsın çünkü Nefes."
"Hayır kalmam, birkaç hocaya sordum. Kendim de bu konu hakkında birkaç şey öğrendim."
"Nefes gitmen senin ve geleceğin için daha kötü olacaktır."
"Eğer gitmem benim ve geleceğim için kötü olacak olsaydı bunu başta kendim istemezdim."
Kahretsin çok iyi cevaplar veriyor.
"Anlıyorum Nefes."
Bana üzgün gözlerle bakıyordu. O bana böyle baktıkça onu öpesim geliyordu. Artık kendime gelmeliydim. O küçük bir kızdı ben ise ondan yaşça büyük bir adam. Ama o kadar da yaş farkı yoktu aramızda. Nefes 17, 18 olacak yakın zamanda. Ben ise 25. Bu yaşta bu kadar erken müdür yardımcısı olmam şaşırılacak bir durum. Emekli olan hocamızın yerine geçmek istedim. Fakat çok pişmanım. Her neyse.
Ağzını araladı. Bir şeyler diyecek gibi olsa da sustu.
"Bir şey diyecektin sanki?"
Kafasını eğdi birkaç saniye ardından gözlerimin içine baktı.
"Eğer gidebilirsem, benim için harika olur. En azından ailemin baskısından kurtulurum."
"Ailen sana ne için baskı yapıyor Nefes?"
"Boşverin orasını. Eğer gidersem biraz olsun rahatlayabilirim, lütfen bana yardımcı olun."
Başımı ovaladım.
"Pekâlâ Nefes, bakacağım."
Kafasını onaylar şekilde salladı. Ve çıkacakken durdurdum onu.
"Bekle."
Sorar gözlerle bana baktı.
"Noldu?"
"Eğer bir derdin varsa, bana anlatabilirsin. Ben seni her zaman dinlerim. Senin için bir şeyler yapabilirim de."
"Teşekkür ederim."
Sadece teşekkür edip çıktı odadan. Neyse olabilir, toparlanması lazım. Bu şekilde kendimi avutmaya çalışıyordum, fakat olmuyordu.

Nefes

Bu da neydi şimdi? Hangi öğrencisine böyle davranıyor bu adam? Ya da davranıyor da ben mi görmüyorum? Belki de şu an fazla abartıyorum.
Sınıfa çıktığımda Sedef bir şeyler yiyordu. Geldiğimi fark edince yediklerinden bana da verdi.
"Ne konuştunuz?" Diye sordu hemen.
"Gidemezsin, sınıf tekrarına kalırsın falan dedi."
"Gidemezsin mi? Ne zaman senin adına karar verir olmuş?"
"Bilmiyorum artık. Hiç gönderecek göz yoktu ama."
Sedef güldü.
...

Sonunda okuldan çıkabilmiştik. Şu tatil gelse de kurtulsam diye düşünmeden edemiyordum. 1 hafta bu şekilde monoton geçmişti. Cuma gününün son ders saatindeydik. Açlıktan midem kendi kendini kemiriyordu. Bir arkamda oturan gözlüklü ineğe saati sormak için arkamı döndüm.
"Alp kaç dakika kaldı?"
"10 lira ver söyleyim."
Göz devirdim, fazla çocukçaydı.
"Of çocuklaşma da söyle işte."
"2 dakika kaldı."
"Sağ ol."
Tekrar önüme dönüp çantama okuma kitabımı koydum. Okulun son haftalarında olduğumuz için sık sık boş kalıyorduk, ben de kitap getiriyordum.
Zil çaldığında herkesin çıkmasını bekledik. Herkes çıktıktan sonra bahçeye inip İstiklâl Marşını okuduk. Sedefle evlerimiz farklı yerlerde olduğu için ikimizde başka dolmuşlara biniyorduk. Bugün durağa gitmeyecektim.
"Nefes sen gelmiyorsun benimle değil mi?"
"Evet. Git istersen sen buradan."
Sedef onaylar şekilde başını salladı ve yanağımdan kocaman öpüp durağa gitti ben ise kardeşim gibi gördüğüm çocuğun, yani Miraç'ın yanına gidecektim. Gerçekten çok özlemiştim.

!!!!! WATTPAD'E ERİŞMEK İÇİN VPN İNDİRİN !!!!!

Zaaf // VPN ile erişim sağlayın! Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin