MY DEAR BODYGUARD •|• BxB •|•

19. bölüm

Babamın elini sıkıca tutmuş göğüsüne yatmıştım.

Derin düşüncelere dalmışken tuttuğum elin kıpırdadığını hissettim.

Hızla başımı kaldırdım. Şöyle ki amcam bile irkildi.

"Baba..." dedim kısık sesle.

Babamın önce kiprikleri titredi. Daha sonra ise gözlerini tamamen açtı.

"Baba..." dedim daha yüksek sesle ve mutlulukla.

"Uyandın... Baba başardın..." dedim gülerek aynı zamanda ağlayarak.

"Ö-özgür'üm..." dedi hırıltılı bir sesle.

"Buradayım baba."

Sıkıca elini tuttum ve üzerine öpücük kondurdum.

"Kardeşim..." dedi amcam.

Mutluluktan ağlıyordu.

"Amca doktora haber verir misin?" diye sordum göz yaşlarımı silerek.

Amcam başını salladı ve hızla odadan çıktı.

Çok geçmeden yanında doktor ile geri geldi.

"Geçmiş olsun." dedi doktor ve babamı muayene etmeye başladı.

Babamın bacağına dokundu.

"Hissediyor musunuz?"

Babam kafasını salladı.

"Ayak parmaklarınızı kıpırdatabilir misiniz?"

Babam onun dediğini yaparak parmaklarını oynattı.

Doktor gülümsedi.

"Bu bir mucize." dedi. "Kurşunlar çok riskli bölgelerdeydi. Yüksek ihtimalle felç kalacağınızı düşündük ama bizi yanılttınız."

Babam da gülümsedi.

"Allah'ın sevgili kuluymuşum demek ki."

Doktor tekrar geçmiş olsun dedi ve çıktı.

Ben de telefonumu çıkardım ve Doğukan'ı aradım.

Ona mutlu haberi verip telefonu kapattım ve babama sarıldım.

"Birileri çok özlemiş beni galiba?" dedi babam gülerek.

Yanağına küçük bir öpücük kondurup "Çok korktum..." dedim.

"Sana bir şey olacak diye çok korktum."

Babam kolunu kaldırdı ve akan göz yaşlarımı sildi.

"Ama olmadı çiçeğim. Ben iyiyim. Ağlama artık."

Kafamı salladım ve göz yaşlarımı sildim.

"Tamam ağlamıyorum."

"Aferin sana."

Bu zaman amcam elinde su şişesiyle içeri girdi.

"Susamış olabileceğini düşündüm kardeşim." dedi gülümseyerek.

"Oho hem de nasıl..." dedi ve bir şişe suyu neredeyse bitirdi.

Yaklaşık 15 dakika sonra kapı açıldı ve "Amcam..." diyerek Doğukan içeri girdi.

Hızla babama doğru yürüyüp boynuna sarıldı.

"Çok şükür. Çok şükür iyisin amca."

Babam gülümsedi ve onun sırtını patpatladı.

"İyiyim Doğu, ama biraz daha sıkarsan iyi olmayabilirim."

Gülümseyerek geri çekildi Doğukan.

"Canını yaktıysam üzgünüm." dedi mahçup olarak.

Babam başını olumsuz anlamda salladı.

Amcamla babam ikisi konuşmaya başlayınca Doğukan'a yaklaşıp "Mert nasıl?" diye sordum sadece onun duyabileceği şekilde.

"Hayati tehlikeyi atlatmış..." dedi Doğukan iç çekerek. "Uyanmasını bekliyorum."

Kafamı salladım anladım dercesine.

Amcam ve babam konuşmaya ara verip bize döndüler.

"Hadi çocuklar siz eve gidin." dedi amcam.

Babam da onu onaylayarak "Evet, evi boş bırakmayın." diye ekledi.

İkimiz de itiraz etmeden ayaklandık.

Babamı son kez öpüp Doğukan'la odadan çıktım.

Hastaneden çıktığımızda Doğukan'ın telefonu çaldı.

"Kim arıyor bu saatte?" diye sordum merakla.

Ekrana bakarak "Mert'in doktoru." dedi ve aramayı yanıtladı.

"Buyurun doktor bey?" dedi endişeyle.

"Mert iyi mi?"

Doktor sanırım uyandığını haber verdi. Çünkü Doğukan gülümseyerek "Çok şükür Allah'ım. Hemen geliyorum." diyerek telefonu kapattı.

"Uyanmış mı?" diye sordum Doğukan'ın parıldayan gözlerine bakarak.

Kafasını salladı.

"Evet... Benim gitmem gerek. Sen tek başına geçersin değil mi eve?" diye sordu.

Gülümsedim ve "Tek başıma değilim. Şöför beni bekliyor." dedim.

"Tamam." dedi Doğukan ve arabasına binerek hızla uzaklaştı.

Ben de arabaya bindim ve "Eve." diyerek arkama yaslandım.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hello bebeklerim. Nasılsınız? Bölümü nasıl buldunuz? Bu sefer kısa bir ara oldu. Bu aralar ilhamım geldi. Taslakta uzun bir bölüm daha var. Ama ne zaman atarım bilmem. Love y'all 🤎

~•~•~Elaine Laila Parker~•~•~

~•~•~27.05.2024~•~•~