MY DEAR BODYGUARD •|• BxB •|•

22. bölüm

Hastaneye varır varmaz Alex'i ameliyata almışlardı.

Ameliyathane kapısının önündeki sandalyelerden birine bıraktım yorgun bedenimi.

Kaç gündür doğru dürüst uyumuyordum.

Üstelik bir kaç haftada yaşadığım şeyler fizikselden çok mental olarak çökertmişti beni.

Başım zonkluyordu.

Aldığım hastane kokusu bu ağrıyı daha da dayanılmaz hale getiriyordu.

Hastanelerden nefret ediyordum.

Ne kadar süre orda öyle oturdum bilmiyorum ama bir anda omzuma konan elle irkildim.

"Özgür?" dedi şaşkın sesin sahibi, Furkan.

Bar sahibi olan arkadaşımdı.

Onunla mekanına gittikten sonra bir daha görüşememiştik.

"Merhaba." dedim ve ayağa kalkıp ona sarıldım.

"Merhaba. Nasılsın?" diye sordu sırtımı patpatlayarak.

Omuz silktim ve "Kötü." dedim.

Alçıda olan kolunu göstererek "Ne oldu koluna?" diye sordum.

Güldü ve burun kemerini sıkarak "Sevgilimle bir tık bir şeyleri abartmışız... Olan koluma oldu." dedi.

Gözlerim büyüdü ve ardından küçük bir kahkaha attım.

"Manyak." dedim gülerek. "Sevgili yaptığını bilmiyordum."

O da güldü ve yanıma oturdu "Hmm... Oldu işte bir şeyler. Onun için kaldım Türkiye'de. Yoksa barı abimin idaresine verip Paris'e geri dönecektim."

Başımı salladım. Aşk nelere kadirdi.

"Tuğrul gelinceye kadar konuşalım. Kim var içerde?" diye sordu.

O deyince dönüp ameliyathane kapısına baktım.

"Korumam." dedim kısık sesle.

Gözleri büyüdü ve "Sen iyimisin? Sana bir şey oldu mu?" diye sordu.

Başımı salladım.

"Olabilirdi ama olmadı."

Furkan ellerimi tuttu ve güç vermek istercesine sıktı.

"Çok üzgünüm Özgür."

"Ben de..."

Bana tekrar sarıldı.

"Merak etme. Sevgilin iyileşecek. Tanıdığım kadarıyla çok güçlü bir adam."

Şaşkınca yüzüne baktım.

"O benim sevgilim değil."

Omuz silkti.

"Sevdiğin olsun."