Een relatie door Wie is de Mol?

Deel 8

Kleine tijdskip naar
15 december

Pov Sophie

Koen ligt nog steeds in een coma. Volgens de artsen kan hij wel binnen nu en een week wakker worden. Maar dat zeiden ze bij mijn ouders ook en iedereen weet hoe het is afgelopen.

Ik ga nog steeds elke dag naar het ziekenhuis. En ''s avonds snijd ik mezelf nog steeds. Het is niet de beste manier. En dat weet ik zelf ook. Maar het voelt altijd heel eventjes fijn.

Alsof ik uit de realiteit ben.

Ik lig nog in bed. Ik ga vandaag niet naar het ziekenhuis. Ik ga naar mijn oom. Het is 15 december en dat is ook wel de datum dat ik jarig ben. Het is kut. Want ik had zo graag gewild dat Koen erbij zou zijn en mij een cadeautje gaf.

Of mijn ouders. Des noods mijn familie.. maar nee. Alleen mijn oom. En heel miss de jongens. Ik zucht.

Ik ga naar mijn bed uit. Ik maak mezelf klaar en ik eet wat. Daarna stap ik de auto in en ga ik naar mijn oom toe. Hij woont een kwartiertje van mij vandaan.

De reden dat ik naar hem ga is dat hij een verrassing had en dat kon hij niet verplaatsen ofzo iets. Achja maakt ook niet zo heel veel uit.

Na een kwartiertje ben ik bij hem aangekomen. Ik stap de auto uit en ik doe hem op slot. Ik loop naar de voordeur en ik bel aan. Niet veel later wordt er open gedaan.

"Soofjee" Zegt hij glimlachend. "Hey bassie" Zeg ik glimlachend terug. Zijn hele naam is Sebastiaan alleen ik noem hem eigenlijk altijd Bassie. We geven elkaar een knuffel en we lopen naar binnen.

Ik doe mijn jas uit en ik volg hem naar de woonkamer. Hij zet een kop thee voor mij en voor zichzelf.

Daarna komt hij bij me zitten. "Dus hoe gaat het met je??" Vraagt hij. "Gaat wel" Zeg ik. "Ja en nu eerlijk graag" Zegt hij. Ik zucht. Waarom ziet hij alles? Waarom merkt hij zo snel dat ik lieg?

Ben ik zo doorzichtig?
Ben ik echt zo'n open boek?

Ik zucht.
"Je weet dat ik mee heb gedaan aan wie is de mol toch?" Vraag ik. Hij knikt. "Oké. Nou daar leerde ik iemand kennen. Koen. Toen alles was afgelopen hielden we contact. We waren goeie vrienden. Maar ongeveer een maand geleden kreeg hij een auto ongeluk. En sinds dien ligt hij in een coma. Hij ligt ook in dezelfde kamer als waar ma en pa lagen." Zeg ik. Ik krijg tranen in mijn ogen. Dat ziet hij en hij trekt me in een knuffel.

Hij kalmeert me.
Als ik wat rustiger ben ga ik verder. "En ik heb na een paar jaar mijn neef weer gezien" Zeg ik dan. "Wacht wat? Hoe?" Vraagt hij. "Een vriend van Koen. Raoul. Hij hoorde wat ik tegen Koen zei. Over ma en pa. Daarna liep ik weg en liep hij dus achter me aan. En hij zei: 'Hey nichtje'. En toen hebben we gepraat. En het bijgelegd." Zeg ik.

"Bijzondere manier om je neef weer te zien. Maar ik ben wel blij voor je. Want Raoul was je toch je favo neef?" Vraagt hij. Ik knik.

Tijdskipp

Het is een paar verder. Ik ben nog steeds bij mijn oom. Maar ondertussen hebben we wat spelletjes gespeeld en....

Hij heeft een vriend!!
Ik ben zo blij voor hem. Luca. Hij is echt aardig en hun zijn zo leuk samen.

We zijn een potje mens erger je niet te spelen. Ik heb al 2 potjes gewonnen. Mijn oom ook 2 en Luca 1. Het is nu gewoon de finale. Tenzij Luca wint.

"NEE!! Kut kind" Roept mijn oom. "Ik ben geen kind meer" Zeg ik lachend. Ik heb hem zojuist voor dat hij binnen was eraf gegooid. Het was zijn laatste pion.

"Ja oke das waar. Maar vond je dit echt nodig?" Vraagt hij. "Ja. Ik plaag je graag met dit spelletje en dat weet je" Zeg ik. Dit is echt een soortvan ons familie spel.

Vroeger deed ik dit altijd met mijn oma en opa. Opa plaagde me altijd. En hij speelde HEEL vaak vals.

Toen hij was overleden was het meer een spel tussen mij en oma en bespraken we alles wat opa deed.

Toen zij was overleden speelde ik het minder vaak. Maar als ik het speelde, speelde ik het of met mijn moeder. Of met mijn oom. Of met allebei.

Mijn vader vond dit altijd een kut spel. En hij werd juist geïrriteerd door het spel.

Nou goed uiteindelijk heb ik gewonnen en dat vier ik met een dansje.

Maar ik word uit mijn overwinningsdansje gehaald als ik mijn telefoon af hoor gaan. Ik pak mijn telefoon en ik zie: Ziekenhuis. staan.

Mijn hele bui veranderd en ik ben bang. "Soofje, wat is er?" Vraagt mijn oom. "Het ziekenhuis belt" Zeg ik. "Neem op. Miss is het goed nieuws" Zegt hij. "Ja, en miss ook niet. En krijg ik te horen dat hij is overleden op mijn verjaardag." Zeg ik en ik voel tranen over mijn wangen stromen.

"Het kan ook goed nieuws zijn. Dan krijg je te horen dat hij uit zijn coma is. Op jou verjaardag" Zegt luca. Ik zucht.
Miss hebben ze gelijk.

Mijn oom slaat zijn armen open en ik ga in in zijn armen zitten. Ik zucht en ik neem op.

"Met Sophie de Bruine" Zeg ik.
"Hai, u spreekt met de arts van Koen Sebastiaan van Heest." Zegt de vrouw.
"Waarom belt u? Als ik vragen mag?" Vraag ik.

~wordt vervolgd

999 woorden.

Brietjesss,

Haten jullie me nu?
Maar niet getreurd zondag weten jullie hoe het afloopt:)

Voor de mensen die in mijn bio hebben gekeken en net de datum hebben gelezen...

Ik ben zelf echt op 15 december geboren:)
Leuk feitje over mijn leven:)
Oh en de dingen over mijn oom zijn ook waar:)
(Behalve dat Luca gedeelte)

Nou ik zou zeggen.

Kusjesss,
Je favo ginger