Adam, abisinin katili olduğunu düşündüğü kadının peşine düşer ve kadınla yanlışlıkla bağ kurarsa...
Dela Ezgi Abacı.
Abisinin söylemiyle Dela.
Babasının söylemiyle Ezgi.
Bir beden içinde acının hakimiyetini sürdürdüğü iki karakter...
Alaz Ali Aldar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kırılanı, kırılmış onarır. -Unsula K. Le Guin-
Şarkılar; Isabel Larosa: Eyes don't lie... Amy Winehouse: Back to black...
...
Devam ediyoruz... 🪄
Geçmişe dönme gibi bir şansınız olsa... Hangi güne giderdiniz? En mutlu olduğunuza mı? En çok acı çektiğinize mi? Ben en çok acı çektiğim güne giderdim. Tam iki hafta öncesine... Kardeşimin yanına. Hiç bir duygu sevdiğiniz birini kaybedince var olan duyguyla yarışamazdı. En çok acıyı kaybedince yaşardınız. Sevdiğinizi kaybedince...
Arda öleli tam iki hafta olmuştu. Üstüme kara bulutlar çökeli tam iki hafta olmuştu. Canımdan can gideli tam iki hafta olmuştu. Acı ne diniyor, ne hafifliyordu. İlk günkü gibi tazeydi. Ne yaparsam yapayım unutamıyordum. Unutmayı pek istemiyordum da gerçeği, ama biraz dinse kafamda ki sesler iyi olabilirdi. Ne bileyim 5 saat kadar uyuyabilseydim...
İki haftadır tüm hayati fonksiyonlarım durmuş biçimdeydi. Evime saldırı düzenlendiğinde ayağa bile kalkmadım. Öylece yattığım yerde ölümü bekledim ama ölümle arama mesafe koyan biri vardı. Alaz Ali... O günden sonra hiç görüşmemiştik. Bana verdiği telefonu kırıp atmıştım. Dışarıda ki silahlı adamları o geri püskürtmüştü. Başıma da Faruk adında bir herifi dikmişti.
Evin içerisine girmeleri yasaktı. Kovuyordum ancak gitmiyorlardı. Biriyle kavga bile etmiştim. Silah çekmiştim. Sonrada o silahı paşa paşa geri iade ettim tabii. Benden beklenecek hareketler değildi ama yapmıştım işte ne yaptıysam.
Açlık hissim minimuma inmişti. Başım dönmeyene kadar bir şey yemiyordum. Yanıma gelen giden yoktu. Arslan denilen gibi bir kaç güne beni affetmemişti. Affedilecek bir şey yapmış mıydım? Belki de evet.
Dışarıdan gelen sese kulak kabarttım yattığım yerden.
"Uzanıyor abi." dedi Faruk. "Dediğin gibi bütün kesici delici aletleri toplattık. Bir de evin içerisinde bir asansör var. Kimse kullanamıyor," dediğinde başımı çevirecek gücü bulamıyordum.
"İzin vermiyor abi. Geçen Gökhan kullanacaktı ne olduğuna bakmak için, silah çekti. Hepimizi delik deşik ediyordu. Zor kurtardık canımızı." dedi sonra bir süre konuşmadı.
"Emredersin abi." Sesi tamamen kesildi. Sonra cama tıkladı.
