Adam, abisinin katili olduğunu düşündüğü kadının peşine düşer ve kadınla yanlışlıkla bağ kurarsa...
Dela Ezgi Abacı.
Abisinin söylemiyle Dela.
Babasının söylemiyle Ezgi.
Bir beden içinde acının hakimiyetini sürdürdüğü iki karakter...
Alaz Ali Aldar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkesin yanına gitmek istediği birileri vardır. Gecenin üçü, sabahın körü; hatta cehennemin dibi bile olsa...
~ Nazım Hikmet ~
...
Şarkılar;
Birsen Tezer: Sanki rüya... Emir Can İğrek: Bir Karanfil...
...
Devam ediyoruz... 🪄
17 Aralık 2011
Saat 03.34'tü. Dela Ezgi bu rakamları kafasına iyice kazıdı. Oda karanlıktı. Üstü başı sırılsıklamdı. Cezalıydı. Oysa bir kaç dakika önce cezasını yeterince çektiğini düşünüyordu. 13 yaşındaydı daha... Kollarını gövdesine sıkıca dolamıştı. Deli gibi üşüyordu kız ancak üstünü değiştirecek takaati de yoktu. Gözyaşı bile akmıyordu artık. Gözpınarları kurudu diye düşündü. Gülümsemek istedi ancak imkansız gibiydi. Oysa 13 yaşındaydı, 13 yaşında kim ondan ne alabilirdi ki?
Benliğini diye düşündü. Benliğini...
Bugün Karahan söz vermişti oysa... Yüzmeyi öğretecekti Dela Ezgi'ye. Ama saat geç olmuştu ve 5 saat boyunca soğuk suyun içerisinde kalmak zorunda bırakılmıştı. Tamer Abacı tarafından. Vurmuştu Dela Ezgi'ye, yanağının mosmor olduğuna emindi kız. Dudağıda patlamıştı zaten. İlk suya atıldığında suya karışan kırmızılıktan anlamıştı bunu. 5 saat boyunca Karahan'ı bekledi. Babası havuzun kepenklerini kapattırdı. Dile kolay çığlık çığlığa geçen 5 saat'lik bekleyişti onunkisi. Hangi baba yapardı bunu kızına? Hangi anne balkondan bu işgenceyi izlerdi? O da abileri, kardeşi gibi onların çocuğu değil miydi? Neden buna katlanmak zorundaydı?
Hayır, katlanmak zorunda değildi.
Katlanmayacaktı.
Vücudu titrerken sağına soluna tutunup ayağa kalktı. Şuan ayakta durmak bile çok zordu onun için. Yüzüne yapışan saçlarını çekti ve yürümeye çalıştı. Ancak adımını atar atmaz komodinin üzerindeki sürahi yere düşüp paramparça oldu. Dela Ezgi'de daha fazla ayakta kalamadı zaten. Camların ortasına dizlerinin üzerine çöktü kız. Göremiyordu önünü. Odasının ışığı kesilmişti. Titreyen ellerini öne uzatarak büyük bir cam parçasını eline aldı. Dizleri ve elleri kan içerisinde kalmıştı. Emindi bundan.
Camı sıkı sıkı tuttu. Elleri ve dizi zonkluyordu. Vücudu tiredikçe daha çok canı acıyordu. Saçlarını yine arkaya itmek istedi ancak ellerinde kan ve cam vardı. Yüzüne - her ne kadar rahatsız etsede- yapışmasına izin verdi. Sol bileğini kaldırdı camı bileğine yaklaştırırken korkuyordu. Camı bileğine dayarkende korkuyordu. Ama babasının ve annesinin yaktığı kadar canı yanmazdı.
