Eve vardıklarında arabanın kapısını açmadan derince bir nefes alma ihtiyacı duydu Mert. Aldığı nefes ciğerlerini dolduramamıştı tüm yol boyunca. 45 dakikalık yolculuk o kadar uzun sürmüştü ki, zihinsel yorgunluğunu tüm yol boyunca göğsünde taşımıştı sanki. Arabadan indiğinde eliyle cebini yoklasa da sigara paketini bulamadı. Arabanın içini yokladı ama paketi göremedi yine. O yüzden ailesinin evlerine girişlerinden sonra yavaş yavaş markete doğru yürümeye başladı. Önce mahalle bakkalına gitmek için adımlasa da zihnindeki kargaşa onun durmasına müsaade etmemişti.
Arabadan inerken çıkarttığı kulaklığı tekrardan takıp ağzını oynatmadan tüm şarkılara eşlik ederek uzunca yolu yürümeye devam etti. Vardığında neredeyse 15 dakika olmuştu. 15 dakika boyunca sonunda nereye varacağını düşünmeden sadece yürümüştü. Sonunda daha fazla sigarasızlığa dayanamayıp bir markete dalmış, sigarasını alıp çıkmıştı.
Saat neredeyse 12ye geliyordu ve ne aç ne susuz hissediyordu Mert. O sebeple sigarasının paketini açarken yürümeye devam etme kararı aldı. Sigarasını çıkartıp bir dumanı içine çekerken yine gözlerini kapattı. Kendisinin bile anlamlandıramadığı bir yaş sol gözünden akmıştı. Gözyaşını sildi ve sonu nereye çıkar diye hiç düşünmeden yürüdükçe yürüdü.
45 dakikanın sonunda evlerine yakın bir parkın bankında oturdu. Üst üste içtiği sigaraların verdiği yorgunluk vücudunu sarmıştı. Eve dönmeye karar verip bir süre sonra ondan da vazgeçti. Evdeki bu duygu yükü ile nasıl baş edebileceğini bilmiyordu. Karar değiştirdi ama bunu kendisi bile bilmiyordu. Adımlarını durdurmadan evinin yanından geçti gitti.
Zili 2-3 kere çaldıktan sonra açılan kapıyla Ali'nin babaannesini selamlayıp Ali'nin yerini öğrendi. Daha uyanmadığı için geri dönmeyi düşünse de Ali'nin babaannesi Mert'in gözlerindeki hüznü fark edip Ali'nin odasına gitmesini buyurdu. O da bunu bekliyormuş gibi hızla adımladı
Sessizce odaya girip arkasından kapıyı kapattı. Önce bir Ali'nin uyuyan suratına baktı sonra odasına. Çocukluğunda olduğu gibi hiç değişmemiş bu oda Mert'e bir süre çocukluklarında geçirdikleri anıları düşünmeye itti. Spidermanli saatini görünce sessiz ve buruk bir şekilde kıkırdadı. Çocukken o saati ilk gördüğünde o kadar çok özenmişti ki Mert. O zaman çok kızmıştı işte fakir olmalarına. Aynısını ailesinden istese asla alamazlardı, o da isteyemezdi zaten. Annesinin mahcup suratla bakması onu çok üzerdi. Birkaç kere çocukluk edip bir şeyler istediğinde annesi ne yapıp edip karşılığını vermişti ama sonrasında çok daha sıkışık hale gelmişlerdi.
Mert, Ali'nin yatağının kenarına oturup cebinden çıkarttığı telefonunu eline alıp karıştırmaya başladığı gibi gözlerinin ne kadar yandığını fark etti. Uykusuzdu. Bir gece öncesinde Ali ile sahil kenarında oturmuş saatlerce sohbet edip, sıkıldıkça yürümüşlerdi. Böylece eve gelmeleri çok geç olmuş, sabah da erken kalkınca gözlerinin yorgunluğuna direnemeyeceğini anlamıştı.
Eve gitmek için ayaklandı,
Geri oturdu.
Kararını çok hızlı değiştirdi. Annesi ve babasıyla konuşmak, yüzleşmekten çekiniyordu. Gözlerini kapatıp işaret ve başparmağı ile göz pınarlarına sertçe bastırdı. Kaçmaktan yorulmuştu, hislerinden devamlı kaçtığı için kendine söz vermişti. Artık kaçmayacaktı ama bugün o gün değildi. Yani sanırım. Evet evet değildi. Bugün kaçmaya hakkı vardı. Hem belki anne ve babasının da yalnız kalmaya ihtiyaçları vardı.
Ceketini çıkarttı ve bilgisayar sandalyesinin üstüne bıraktı. Çocukluklarında olduğu gibi aynı yatağa girmek çok komiğine gitti bir anda. Ne kadar uzun zamandır yazmamış, hiç konuşmamış olsalar da Ali, Mert'in çok yakınıydı. Çocukluk anılarının neredeyse hepsinde vardı. Gözlüğünü gözünden çıkartıp sessizce Ali'nin yanına kıvrılmaya çalıştığında mırıldanan Ali'yi biraz biraz itip sırtına sırtını yasladı. Telefonuyla biraz daha oynarken Ali hareketlenmeye başlamıştı. Tam tersi şekilde dönüp Mert'in üstüne kolunu atıp horlamaya devam etti. Mert istemsiz sırıtıp fısıldar gibi ''Salak ayı, nasıl uyumak bu böyle!?'' deyip telefonu yatağın başındaki komodine, gözlüğünün yanına bıraktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kül Tablasıyla Sevişmek
Romance''Beni korkutuyorsun, lütfen git artık'' dedi. Sesi istemsizce çatlamıştı. Korkuyordu, ne düşünebileceğini bilemiyordu çünkü. İçindeki bitmek bilmeyen karmaşayla uğraşan Mert, kendisini hiç beklemediği bir anda duygusal bir mücadelenin içerisinde b...
