GÜÇ

11. Bölüm

Kitapta mantık hataları olabilir. Bu yüzden özür dilerim.

Wattpad, Türkiye'den yasaklanmış.
Mecbur vpn den devam edeceğiz :(

Keyifli okumalar.

Birce -ana karakter-
Kıvılcım -Birce'nin ikizi-
Ediz -4 elementlerden biri olan ateş e hükmetiyor-
Yiğit -elektrik gücüne sahip, bu yüzden kimseye kendini dokundurtmuyor, annesi hariç-
Özgür Abi -zamanı durdurabiliyor, geçmişe, geleceğe gidebiliyor-
Gizem -iyileştirme gücü var-
Ayça -büyü yaparak birinin zihnine girip istediğini yapıyor, özgür abinin kuzeni-
Pars -Ayça'nın sevgilisi, büyüyle istediği kişinin bedenine giriyor-
Sinan - iksir, büyü yaparak aileyi koruyor-
Pınar -sinan'ın sevgilisi, geleceği görüyor-
Karan -düşünceleri okuyor-
Gencay -Karan'ın babası-
Lale -Birce'nin annesi-
Yıldız -görünmezlik gücü var-

.
"Annem iyi olacak mı dayı?" Sesler duydum. Durumumu soran kızın meraklı sesli ile gözlerimi açtım. Etrafıma bakındığım da sadece Karan'ı gördüm.

"Görünebilirsin." Dedim kıza. Kız şaşırmış bir şekilde görünürken Karan'a baktım. Doğrulmama yardım etti. Sırtımı yaslamamla rahatladım. Alnımda ki bezi kucağıma koydum. Gözlerimi ovuşturdum. Konuşacakken sustum. Eğer onlara az da olsa hatırladığımı söylersem peşimde olanların kim olduğunu çözemezdim. Bu düşündüğüm fikir saçmaydı evet ama onlara bir şey olmasını istemiyordum.

"Sizin güçlerinizin olduğunu biliyorum." Dedim ikisine. Şaşırmışlardı.

"Eski iş yerimde çöpleri atarken Gizem ve Özgür Abiyi gördüm. Gördüklerim beni şaşırttı. İnanamadım. Daha sonra bahçe de ki çiçeğin canlandığını gördüm. Dün de Yıldız odama girdi. Tam ne dedi hatırlamıyorum ama bir şeyler dedi. Gözlerimi açtığımda yoktu. Gücünü kullanmış olmalı. Merak etmeyin kimseye söylemeyeceğim." Dedim. İkisi de başlarını salladılar. İlk heveslenmişlerdi. Onları hayal kırıklığına uğratmış olmalıyım. Karan'ın telefonu çalmasıyla aramayı açıp odadan çıktı.

Yıldız'a baktığım da yere baktığını gördüm. Gülümseyip elimle yatağın boş kısmına oturması için vurdum. Yıldız hemen yatağın boş kısmına oturdu. Bu sefer elleriyle oynadı.

"Seni anneme benzettim. Annemi görmesem de nasıl birisi olduğunu biliyorum. Bir yakınım zamanda yolculuk yapıyor. Sayesinde annemi görebildim. O kadar güzeldi ki..." dedi.

Buruk gülümsemeyle ona baktım.

Benim de kızım vardı. Onunla çok vakit geçirememiştim... şimdi nerelerdedir, kim bilir?

"Annemi görmek, hatta onunla sohbet etmek o kadar garip geldi ki bana... Sana nasıl anlatsam bilemedim. Ona kim olduğumu söylemedim. Çünkü zamanda yolculuk yapan yakınımın geleceği değiştirmemem için beni çok tembih etti. Elimde olsa geleceği değiştirmek isterdim." Dedi kısık sesiyle. Göz yaşlarının aktığını gördüm. Canım yandı onu böyle görünce. Kollarımı açtım.

"Annen değilim ama yine de annenmişim gibi bana sarılmak ister misin?" Diye sordum ona. Başını yukarı aşağıyı yapıp bana sarıldı.

"Onu o kadar çok özledim ki..." dedi. Ellerimle saçlarını okşadım.

Umarım ben de kızımı bulurum. İç çektim.