BİTİMSİZ VUSLATIM

11. bölüm RAZ

Bölüm umarım hoşunuza gider

Bol bol yorum yapmayı unutmayın

...

ŞAVAŞ KARAARSLANLI

Bana nefes olan kadın şimdi arkasını döndü onu tutup sarılmak gitme demek ve beni affetmesi için neler vermezdim ama yapamadım ona bunu yapamadım. Hakkım yoktu buna, beni silmişti çoktan, biz daha başlamadan bitmiştik. Ama yemin ederim onu ilk gördüğüm andan beri içimde hep ona haksızlık yaptığımı düşündüm daha ilk gün bakışları beni kendine esir etmişti bile. Yine de bu nalet oyuna devam ettim. Söylemek istedim, ama bir türlü ona kıyamadım. ne kadar güçlü görünse de aslında çok yorulduğunu görebiliyordum. Bi de benim ihanetimi bilmesin istedim. üzülmesin benim yüzümden, gözünden tek damla yaş aksın istemedim. Kendimi değil onu düşündüğüm için söylemedim ama emindim bir gün öğreneceğinden,

Gitmişti. Sözlerinden sonra bir enkaz gibi kalakalmıştım. Derken arat arkamdan çıka geldi.

" Savaş"

İçimdeki tüm öfkeyi saklamadan ona döndüm.

" NEE!!"

" Sakin ol kardeşim saki"

" Ne sakin olacam ben burda parça parça olmuşum sen hâlâ bana sakin ol diyorsun gitti lan gitti, Ve ben hiç bir şey yapamadım. ben o kadar adi biriyim ki sevdiğim kadın gözlerimin önünde sırtını bana dönerken hiç bir şey yapamadan arkasından baktım sadece, ben öyle kötü biriyim ki bütün nefretimi kinimi o şerefsizden değil sevdiğim kadından çıkardım. her şeyden önce o masumdu ben onu hem kandırdım hem dağıttım. Şimdi kendimemi sıksam yoksa beni bu kadar kötü yapan alçağa mı?" Dedim haykırarak arata bağırırken,

" Yaman 'ın ne suçu vardı o ölmeyi hak etti mi?"

Söylediklerinden sonra aratın yakasına yapıştım.

" Ezimin ne suçu vardı o zaman ben bunu bile isteye bu kıza yaptım. Benim o or*sp* çocuğundan ne farkım kaldı."

Arat yakasını tutan ellerimi tuttu ve konuştu.

" Sen kardeşinin intikamı almak istedin. savaş, ben senin kardeşin sayılırım. inan, ben senin yerinde olsaydım senin gibi yapardım. O p*ç dışarda elini kolunu sallaya sallaya gezerken tek bir kurşunla gebermesi içimi soğutmazdı."

Onun yakasını bıraktım.

Öyle öfkeliydim öyle perişandım ki Kelimeler kifayetsizdi içimdeki pişmanlığı anlatmaya,

" Kardeşim, düzelecek her şey düzelecek"

" Yav ne düzelecek ne düzelecek hiçbir şey düzelmeyecek. Ezim ona yaptıklarımı yaşattıklarımı unutmayacak. Beni hiç affetmeyecek bana hiç eskisi gibi bakmayacak. Ne düzelecek hiçbir şey değişmeyecek ben onun hayatında hep onu kandıran adam olarak kalıcam"

Onun o son bakışını gördükçe Kendime olan öfkem kat ve kat büyüyordu.

" İçim soğumuyor arat içim soğumuyor. Ben böyle olacağını düşünemedim. Ezime her baktığımda, ona her yalan söylemek zorunda kaldığımda onun o masum bakışları kalbime iğne gibi battı durdu. Ben hiç böyle hissetmedim. Yaman öldüğünde bile ben bu kadar çaresiz hissetmedim çünkü, alacağım intikam bana hep güç verdi ama şimdi.. bana ne, kim güç verebilir, Ben kendi kendimi bitirdim."

Arat bana doğru geldi ve bir kardeş edasıyla elini omzuma koydu.

Öfkeli olan yüreğim cayır cayır yanıyor merhemini kaybettiği için bana nalet okuyordu.