ESİR

79

Yardım eli

Sabah erken çıkmıştı.Aleksandr karargaha gitmeden dönecekti.Dmitri için kendi bağlantılarını kullandı.Artık herkes Hans'ın ülkesinden taşındığını biliyordu.Hatta çoğu kişiye göre o bir vatan hainiydi.Buluşmak için haber yolladığı arkadaşıyla yedi senedir görüşmüyordu.

Ancak biliyordu,onu öldürmek için bile olsa gelecekti.Buluşma yeri olarak Kilseye gelmişti.Buradan daha güvenli neresi olabilirdi?

"Peder, Oğul ve Kutsal Ruh'un adına. Amin.Göklerdeki Pederimiz,adın yüceltilsin, hükümdarlığın gelsin,göklerde olduğu gibi yeryüzünde de senin isteğin olsun."

"Amin."

"Beni neden buraya çağırdın?"

Adam ona dönmek için hareketlendiğinde Hans dua etmek için avuçlarını birleştirdi.

"Sakın bana bakarak konuşma.Peşimde biri var."

Çoktan onu izleyen askerin farkındaydı.Lakin peşine kimin taktığını henüz bilmiyordu.

"Siktir... Başımı belaya sokacaksın!"

"Yardımına ihtiyacım var.Evlat edinilmesi gereken bir çocuk var."

"Sana neden yardım edeyim?Seni öldürmem gerekirken sana neden yardım edeyim?"

"Çünkü dostuz."

Senelerdir ayrı düşmek zorunda kalan dostlar.Ülke için farklı seçimler yapmış ve aralarına mesafeler girmişti.

"Değdi mi?Gerçekten ülkene ihanet etmene değdi mi?Neden Hans,neden?"

"Aşık oldum.Bundan daha kutsal nedenim olamazdı."

"Aşk için ülkenden vazgeçtin.Bir gün dostundan-"

"Beni biliyorsun.Gerçekten seni,diğerlerini ihbar edeceğimi düşünüyorsan buraya zaten gelmezdin.Ben hala ülkem için gerektiğinde canımı ortaya koyarım."

Adam ayağa kalkıp üzerindeki takımın yakasını düzeltti.İsaya son kez bakıp derin nefes vermişti.

"Haber bekle."

Hala ona güvenen dostları vardı.Onu iyi tanıyanlar elbet yardım edecekti.Lakin hiç tanımayanlar canını almak için bekliyordu.En büyük şansı ona güvenen insanların olmasıydı.

Kilseden ayrılıp eve kadar yürümüştü.Peşinden gelen kaslı vücudun onu izlemesine izin vermişti.Fırsat bulduğunda adamın yüzünü inceledi.Yüz hatları onun Alman olmadığının kesin kanıtıydı.

"Gölgem bile karanlıkta yok olup gitti.Sen niye hala peşimdesin?"

Kimsesiz sokağa girdiğinde hemen sırtını duvara yaslamıştı.Yaklaşan adımları duyuyordu.Bileğinde sakladığı bıçağı avcuna indirip hazırda bekledi.

3...2...1.

"Kimsin?"

"Bırak!"

Askerin boğazına bıçağı dayayıp kıpırdamasını engelledi.Temiz yüzü asker olduğunu haykırıyordu.

"Sana kim olduğunu sordum!"

"Yolumu gidiyorum ben!Para istiyorsan al ve bırak beni!"

"Ya canını istiyorsam?"

Titreğen gözlere bakarak gülümsedi Hans.Askerin konuşmayacağını anlamıştı.Bu yüzden bıçağını indirip geri çekildi.

"Neden öldürmüyorsun beni?"

"Üzerinde taşıdığın tek senin canın değil.Git çocuk,canını almadan git."

Sırtını çocuğa dönüp ellerine baktı.Titriyordu...Hans Aleksandr'ın peşine adam takma ihtimalini düşünmek bile istemiyordu.Ancak tahmininin doğru çıkacağını biliyordu.

"Ah Aleks.Beni benden daha çok sevmen hiç iyi olmadı."

Hans'ın zekası şaka mı?Evet ben bu adama yükseliyorum dkskskskksks