Sadist ile Mazoşist / Hyunlix (Masum Psikopat 2)

⛓️ 1. Bölüm

Bu fici okumadan önce Masum Psikopat ficimi okumanızı öneririm.

Masum Psikopattaki Yongbok'un farklı bir evrende tekrar Hyunjin'le karşılaşması gibi bir şey olacak. Tabii isterseniz direkt başlayabilirsiniz ancak ileriki bölümlerde bazı yerleri anlayamayabilirsiniz bilginize. İtalik yazılan yerler Masum Psikopat ficinden alıntı yerlerdir.
_______

Yazardan

Tek başına olduğu ofisinde kalçasını büyük masasına yaslamış, masanın hemen karşısındaki akvaryumdan rengarenk balıkları izliyordu Yongbok. Kafasını sağa yatırmış, ifadesiz yüzüyle dakikalardır gözüne kestirdiği mavi balığı kesiyordu. Kapısının çalınmasıyla gözünü odağından çekmeden soğuk sesiyle girmesi için kapısının önünde bekleyen sekreterine komut verdi. Kollarını göğsünde birleştirmiş, saniyelik bile istifini bozmamıştı.

İçeri giren sekreteri Jeongin, elinde birkaç dosyayla gelmiş ve önce eğilerek selam vermiş ardından dosyaları imzalaması için Yongbok'un yaslandığı büyük masaya bırakmıştı. Birkaç adım çekilerek gözlerini akvaryumdan çekmeyen sarı saçlı bedeni izledi Jeongin. Yongbok'un odağını bırakıp masaya döndüğünde ise bakışlarını yere çevirmişti. Korkuyordu patronundan. Göz göze gelmemeleri daha iyiydi onun için.

Yongbok dosyaları karıştırırken eline Jeongin'in dosyalarla birlikte bıraktığı kalemi almış ve kısa bir incelemenin ardından imzalamıştı kağıtları. İşi biten dosyaları sekreterine uzatırken soğuk bakışlarını da esirgemedi bu süreçte. Karşısındaki bedenin korktuğunu kasılan çenesinden anlayabiliyordu ancak onun korkması hoşuna gidiyordu.

"Şu," eliyle akvaryumu gösterirken ekledi Yongbok. "Mavi balığı akvaryumdan çıkarın. Birkaç güne ölür, nefeslerini yavaş alıyor." Jeongin patronunu başıyla onaylarak dosyaları da alıp çıktı odadan. Elindeki dosyaları o kadar çok sıkıyordu ki birkaç sayfası kırışmıştı. Bu kadar stres fazlaydı ona.

Patronu Lee Yongbok... Ona kimse bulaşmak istemezdi. Aklının ucundan bile geçiremezdi. Acımasız, çabuk sinirlenen bir adamdı. Bu zamana kadar sayısız insanı canından etmiş, bunu yaparken oldukça eğleneceği yolları denemişti. Fakat aldığı bu eğlence sadece kendine göre öyleydi. Yalvartırdı Yongbok. Karşısındaki kişiyi ölmeyi isteyecek kadar, yalvartacak kadar şeyler yaşatırdı. Bundan zevk alıyordu.

Odasından çıkan sekreterinin ardından kendine ait koltuğuna oturup bilgisayarını açtı sarı saçlı. Siyah ekrandan kendi yüzünü incelerken kafasını sağ omzuna doğru yatırmıştı.

Gözlerini yanaklarına dökülmüş çillerinde gezdirirken kapının çalınmadan çok sert olmayacak şekilde açılmasıyla sert bakışları içeri giren orta yaşlı, saçları hafif kırlaşmış adama çevrilmişti Yongbok'un. Orta yaşlardaki adam elini cebine sokarak içeri adımlamış ve sarı saçlı bedenin tam karşısında olan karşılıklı iki koltuktan birine oturarak ayak ayak üstüne atmıştı.

"Çalışıyor musun?" Adamın sorusuyla kaşları çatıldı Yongbok'un.

"Sence baba?" Orta yaşlardaki adam şaşırmıştı oğlunun bu söylediğiyle. "Sen bana baba demezdin." Diyerek şaşkınlığını atmaya çalıştı üzerinden. Bir çıkarı olmalıydı ki ona Bay Lee yerine baba diye seslenmişti.

Mailleri kontrol ederken göz devirmeden edememişti sarışın. Babasından daha mı ağır başlı olduğundan mıdır bilinmez konuşurken ki ses tonundan bile rahatsız ediyordu babasının sesi. Birçok kez babasının söylediklerini bu yüzden duymazlıktan gelse de bir süre sonra canını sıkıyordu.

"Neden geldin?" Gözlerini bilgisayar ekranından karşısındaki adama çevirirken bıkkınlıkla sormuştu Yongbok. Soğuk, duygusuz bakan gözlerinin esiri babası olurken bilgisayarını kapatmış ve alışkanlığı olan kafasını yana yatırma işlemini gerçekleştirmişti. Bir an önce bu adamın odasını terk etmesini diliyordu içinden.