Sadist ile Mazoşist / Hyunlix (Masum Psikopat 2)

⛓️ 31. Bölüm

Sınır dolmuştu 2 gün erken attım bölümü

iyi okumalar
______________

2 hafta sonra

Hyunjin'den

Koltukta uzanmış film izlerken Yongbok'ta üzerime uzanmış, omzuma yasladığı kafasıyla gözlerini gözlerimden çekmeden beni izliyordu. Bakışlarımı ona çevirdiğimde gülümsedi bir anda. Bu tatlı ifadesine dayanamayıp alnından uzunca öptüğümde gülümsemesi de aynı zamanda büyümüştü. O da çeneme uzun bir öpücük kondurarak yanağıma getirdiği eliyle yanağımı usulca okşadı.

Tekrar televizyona döndüğümde eş zamanlı gülümsemedi de solmuştu. Yine ve yine. Gözlerimi ne zaman onun üzerinden ayırsam taptığım gülümsemesi soluyordu aniden. Bakışlarımı tekrar ona çevirdiğimde ise kocaman gülümsüyordu.

"İyisin değil mi?"

Bakışlarımı tekrar ona çevirerek sorduğum soruyla başını onaylar anlamda sallamıştı. Belindeki elimle usul usul gömleğinin altından tenini okşadım.

"Uykum geldi uyuyalım artık." Uykumun geldiği yoktu aslında. Yongbok günlerdir uyumuyordu sanki. Onun kızarık ve yorgun bakışlarını görmek istemiyordum. Her zaman parlamalıydı onun gözleri.

Başını onaylar anlamda sallayarak kucağımda oturur pozisyona geçerken "yine üzerime uzanırsın değil mi?" Diye sormuştu. Bunu neden istediğini bilmiyordum ancak üzerinde uzanarak uyumamı istiyordu. Birkaç kez sorsamda cevabını alamadığım için vazgeçmiştim sormaktan. Bir bildiği vardır illaki.

Kucağımdan Yongbok'u indirmeden kalktım ayağa. Kollarını boynuma, bacaklarını da belime sarmışken yüzünü boynuma gömüp içine derin bir nefes çekmişti. Boynuma çarpan ılık nefesi huylandırırken tenimde hissettiğim öpücükle kalçasına vurmuş ve kıkırdayarak eş zamanlı odaya girmiştim.

"Biraz daha devam edersen uyumana izin vermeyeceğim."

Bedenini yatağa yatırırken söylediğimle yandan sırıtmıştı önce. Dolaba yönelip üstümü değiştirmek için kıyafet bakarken ise kaçamak bir bakışla ona baktığımda yüzünün düştüğünü görmüştüm. Bazen böyle olunca bana kendimi sorgulatmıyor değildi. Acaba bir şey yaptımda mı böyle birden duygu değiştiriyor anlayamıyordum. Fakat yanlış yaptığım bir şey bulamamakta beni daha çok üzüyordu. Onun bir anda yüzünün düşmesinin nedeni ben değilsem neydi o zaman? Bu bilinmezlikle başa çıkmak gerçekten çok zordu.

Üstümü değiştirmiş, yanına uzanacakken tuttuğu bileğimden kendi üzerine çekti birden. Üstüne boylu boyunca uzanır haldeyken kafamı göğsüne yatırmış ve ellerini daldırmıştı siyah saçlarıma.

Saçımı okşayan elleriyle mayıştığımı hissederken gözlerimi kapatmış ve dinlendirmiştim bir süre. Yongbok uyuyana kadar uyumayacaktım. Solunum yollarıyla ilgili yeterince sıkıntı çekmişken gece boyu üzerinde uzanarak nefes alış verişini zorlaştırmak istemiyordum.

Dakikalar geçmesine rağmen saçlarımı okşayan elleri durmazken gözlerimi aralayarak başımı göğsünden kaldırmış, yataktan ellerimle destek alarak ağırlığımı almıştım üzerinden.

"Niye uyumuyorsun Yongbok?"

Elimin birini yanağına getirip okşamıştım tenini baş parmağımla. Gözleri saniyeler içinde dolarken eğilip uzun bir öpücük kondurmuştum anlına.

"Uyumadan önce içtiğin ilaçları bıraktığın için mi uyuyamıyorsun?"

Yanaklarını okşadığım esnada sorduğum soruya cevap vermezken derin bir iç çekerek küçük burnundan öpmüştüm bu sefer. Onun bu tavırları iyice endişelendirmeye başlamıştı beni.