Heart's Nearest

Part -11

" Take me Home I'm falling.....

  Love me long I'm rolling

  Losing control, body and soul

  Mind too for sure I'm already yours....."

" အမယ် ဘမ်းဘမ်းက မ၀င်စဖူး မီးဖိုချောင်ထဲ ၀င်လို့ပါလား "

ရည်မွန် မီးဖိုချောင်းထဲ၀င်လာတော့ သီချင်းဖွင့်ကာ လှုပ်စိလှုပ်စိ လုပ်နေတဲ့ ယံရှင်းကို တွေ့ရသည်။ ကိုယ့်မောင်ကို စချင်လာသဖြင့် ယံရှင်းမကြိုက်တဲ့ အိမ်နာမည်ကို ခေါ်လိုက်တော့ ကာကယံရှင်က မျက်စောင်းထိုးကာလှမ်းကြည့်၏။

ကလေးဆန်တယ်ဆိုပြီး လူကြီးဖြစ်နေတဲ့ အငယ်က ဘမ်းဘမ်းလို့ခေါ်ရင် မကြိုက်ပေမယ့် အငယ်လို့ခေါ်တော့ကျ သဘောတကျပင်။ ဘမ်းဘမ်း နဲ့ အငယ် ဆိုတာ သိပ်ကွာတာမှမဟုတ်တာ လို့ ပြန်ပြောတော့ သားကလူကြီးဖြစ်ပြီလို့ ရန်စွာသွားတဲ့ အငယ့်ကို မှတ်မိသေးသည်။

" ဘမ်းဘမ်း"

" ဟာ မမရာ အဲ့နာမည် မခေါ်ပါနဲ့ဆို "

ဟင်းအိုးမွှေနေရင်းမှ ရည်မွန့်ဆီလှမ်းကြည့်ကာ မျက်စောင်းထိုးဖို့ကလည်းမမေ့။

" ချစ်စရာကောင်းတာကို ဘမ်းဘမ်းလေးကလည်း "

" မမ! "

" ရှင်ရှင့် "

" မစနဲ့တော့လို့ "

" အင်းအင်း မမက ဘမ်းဘမ်းလေးကို မစတော့ဘူးနော် "

" တော်ပြီ! မခေါ်တော့ဘူး ရော့... ဟင်းလည်း ကိုယ့်ဘာကိုယ်ဆက်မွှေ.. "

ဟင်းမွှေနေတဲ့ ဇွန်းကို ရည်မွန့်လက်ထဲ အတင်းထိုးပေးပြီး ဆူအောင့်အောင့်နဲ့ထွက်သွားတဲ့ အငယ်ကြောင့် ရည်မွန် အသံထွက်အောင်ပင် ရယ်မိ၏။ သူ့မောင်လေးက တကယ့်ကို ကလေးပဲရှိသေးတာဟု တွေးမိတော့ အဲ့ကလေးက လူတစ်ယောက်ကို သဘောကျတယ်လို့ ဖွင့်ပြောတတ်နေတဲ့အ‌ရွယ်ဖြစ်နေပြီ။  ဒီကောင်လေးက  ကိုယ့်မိသားစုအတွက်ပဲ ကလေးဖြစ်တော့တယ်ဆိုတာကို ရည်မွန် လက်ခံလိုက်ရ၏။

" အန်တီနှင်း ယံရှင်းရော "

" ယံရှင်းလား....  မီးဖိုချောင်ထဲမှာ သား... ရည်မွန်ရေ ‌သားယံရောက်နေတယ် ! "