Zakazane drzwi

Rozdział 5

Kaja pewnie pełniła swoją rolę strażniczki domu przez wiele lat. Jednak pewnego dnia jej umiejętności zostały wystawione na próbę.

Dom został zaatakowany przez złą istotę, która chciała przejąć jego moc. Kaja musiała wykorzystać wszystkie swoje umiejętności i wiedzę, aby odeprzeć atak.

Kaja: Nie pozwolę ci skrzywdzić mojego domu!

Zła istota: Jesteś tylko nikim strażniczką. Nie możesz mnie pokonać.

Kaja: Jestem strażniczką tego domu i nie pozwolę ci go odebrać.

Zła istota: Jesteś słaba. Nie masz szans.

Kaja: Nie jestem słaba. Jestem silna i będę cię bronić.

Zła istota: Spróbuj tylko.

Narrator: Walka była długa i ciężka, ale w końcu Kaja pokonała istotę.

Ludzie z domu: Jesteś naszą bohaterką!

Kaja: Cieszę się, że mogłam was uratować.
Walka była długa i ciężka, ale w końcu Kaja pokonała istotę. Udowodniła, że jest godna swojej roli i że jest gotowa poświęcić wszystko, aby chronić dom.

Po bitwie Kaja została uznana za bohaterkę. Ludzie z domu byli jej wdzięczni za uratowanie ich przed niebezpieczeństwem. Wiedzieli, że mogą na nią liczyć, jeśli kiedykolwiek znów będą zagrożeni.

Kaja kontynuowała swoją służbę jako strażniczka domu, zawsze czujna i gotowa do obrony. Wiedziała, że jej praca nigdy się nie skończy, ale była dumna z tego, że może służyć swojemu domowi i jego mieszkańcom,ale tęskniła za swoją normalnością .

Kaja: Chcę wrócić do swojego poprzedniego życia. Czy możecie mi coś dać? Jakiś amulet czy coś, co dawałoby mi znak, jeśli coś by się u was działo złego?

Ludzie z domu spojrzeli na siebie. Chcieli, żeby Kaja została, ale rozumieli, że musi wrócić do swojego poprzedniego życia.

Jeden z mieszkańców: Mamy coś dla ciebie.

Jeden z mieszkańców domu wyciągnął mały, srebrny amulet. Był to symbol domu i jego mieszkańców.

Jeden z mieszkańców: Ten amulet da ci znać, jeśli coś się u nas będzie działo złego.

Kaja: Dziękuję.

Kaja wzięła amulet i włożyła go do kieszeni. Wiedziała, że będzie tęsknić za domem i jego mieszkańcami, ale była gotowa wrócić do swojego poprzedniego życia.

Kaja: Do zobaczenia.

Kaja pożegnała się z ludźmi z domu i wróciła do swojego wymiaru.

Pamiętaj, jesteś inna niż wszyscy. Masz pewne zdolności. Nie zapominaj o nich -powiedzieli wszyscy

Kaja szła przed siebie, tak jak weszła do tego wymiaru. Przechodziła przez niejedne drzwi. Wiedziała, że jej życie nigdy nie będzie takie samo. Posiadała zdolności, o których inni ludzie mogli tylko marzyć.

Kaja: (do siebie) Nie zapomnę.

Kaja kontynuowała swoją podróż, gotowa na wszystko, co przyniesie jej los. Wiedziała, że jej zdolności będą dla niej zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Ale była gotowa je wykorzystać, aby czynić dobro na świecie.

Kaja szła przez las, gdy nagle poczuła, że amulet w jej kieszeni wibruje. Wyciągnęła go i zobaczyła, że świeci na czerwono.

Kaja: (do siebie) Coś się dzieje.

Kaja pobiegła w kierunku, w którym wskazywał amulet. Im bliżej była, tym mocniej wibrował. W końcu dotarła do polany, na której stał jej dom. Dom był w płomieniach.

Kaja: (krzyczy) Nie!

Kaja wbiegła do domu i zaczęła gasić pożar. Użyła swoich zdolności, aby kontrolować wodę i ogień. Pożar był duży, ale Kaja była zdeterminowana, aby uratować swój dom.

Kaja: (do siebie) Nie pozwolę, żeby coś się stało mojemu domowi.

Kaja walczyła z pożarem przez wiele godzin. W końcu udało jej się go ugasić. Dom był poważnie uszkodzony, ale nadal stał.

Kaja: (płacze) Udało się.

Kaja upadła na kolana, wyczerpana, ale szczęśliwa, że uratowała swój dom. Wiedziała, że mieszkańcy domu są jej wdzięczni, i była dumna, że mogła im pomóc.

Kaja: (do siebie) Jestem inna niż wszyscy. Mam pewne zdolności. I nigdy o nich nie zapomnę.

Kaja wstała i zaczęła odbudowywać dom. Wiedziała, że to zajmie dużo czasu, ale była gotowa poświęcić się temu zadaniu. Dom był jej domem i była zdeterminowana, aby go uratować.Kaja pracowała niestrudzenie przez wiele miesięcy, odbudowując swój dom. W końcu dom był gotowy i Kaja mogła się do niego wprowadzić. Była szczęśliwa, że ma własne miejsce, w którym może mieszkać.