Gacha adventures

Rozdział XVI

Pewnego dnia Atyny bawiła się klockami, układając zamek. Nagle podeszła do niej czarnowłosa dziewczynka o rok młodsza, z oczami w kolorze jasno migdałowym i ciemno blond grzywką. We włosach miała wpiętą czerwoną różę. Przedstawiła się jako Rosie Blackwood i spytała, czy może się przyłączyć do zabawy. Po chwili dołączyła do nich Pati, morsko-włosa kotka z różowym paskiem we włosach. Trzy dziewczynki bawiły się wspólnie, budując fantazyjny zamek z klocków.

Nagle podeszła do nich Fujiko, popielato-włosa demonica z anielskimi skrzydłami, i kopnęła w budowlę Atyny, mówiąc: „Ups, niechcący~". Za nią stała dwójka dzieci, rudowłose bliźniaki neko - dziewczyny, które śmiały się kpiąco. Wyglądało na to, że Fujiko jest ich przywódczynią.

Atyny robiła wszystko, by się nie popłakać. Tęskniła za Amber, która jeszcze nie wróciła z rodzinnego miasta swojego ojca, gdzie odbywał się  jego pogrzeb. Wspomnienia o jej przyjaciółce były dla niej źródłem siły, ale teraz, w obliczu złośliwości Fujiko i jej towarzyszek, czuła się bezradna.

Rosie i Pati spojrzały na Fujiko z gniewem. Rosie odważnie stanęła przed nią i powiedziała: „To nie było miłe, Fujiko. Atyny nic ci nie zrobiła."

Fujiko wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się złośliwie. „To tylko zabawa," powiedziała, po czym odwróciła się i odeszła, a bliźniaczki podążyły za nią.

Atyny spojrzała na zniszczony zamek, czując łzy napływające do oczu. Rosie przytuliła ją, mówiąc: „Nie martw się, zbudujemy nowy zamek, jeszcze lepszy." Pati pokiwała głową i dodała: „I nie pozwolimy, żeby Fujiko nam przeszkodziła."

Wilczyca poczuła ciepło w sercu. Mimo że Amber była daleko, nowe przyjaciółki dawały jej pocieszenie i wsparcie. Razem, z uśmiechami na twarzach, zaczęły odbudowywać swój zamek. Każdy klocek był symbolem ich nowej przyjaźni, która dawała Atyny siłę do przetrwania trudnych chwil.

Z czasem Atyny nauczyła się, że mimo nieobecności Amber, świat pełen jest ludzi, którzy mogą stać się jej przyjaciółmi. Rosie i Pati stały się dla niej ważne, a wspólne zabawy i wsparcie pozwoliły jej przezwyciężyć smutek i tęsknotę. Każdy dzień w przedszkolu przynosił nowe wyzwania, ale także nowe radości, a Atyny zaczynała wierzyć, że poradzi sobie ze wszystkim, mając u boku tak wspaniałe przyjaciółki.