HERKESE İYİ BAYRAMLAR SEVGİLİ OKURLARIM , MUTLU VE GÜZEL BİR BAYRAM GEÇİRMENİZİ DİLİYORUM. BİR ÖNCEKİ BÖLÜM BEĞENİP YORUM YAPTIYSANIZ BU BÖLÜME GEÇEBİLİRİZ.
şarkı : kefen giydim pinhani
Bunun adı çaresizlikti biri tarafından elim kolum bağlı bir şekilde morgun kapısının önünde duruyordum , ellerim hiç olmadığı kadar buz kesmişti ; dizlerim her an yığılacakmışım gibi titrek ama göreceklerim karşısında dik durmam gerektiği kadar da sağlam basıyordu yere .
Ama benim bu kapıdan içeri girmeye cesaretim de yoktu ! Sanki küçük Asude yanı başımda elimi tutuyordu , güç vermek istiyordu .
Sanki ben değilmişim gibi hem annemi hem babamı yıkayan , kefenleyen üzerlerine o soğuk kuru toprağı atarlarken izleyen . O toprak bir kere daha vücutlarını örterken benim üzerime örtülüyormuş gibi çığlıklar atıp boğulmayan , şu an bu kapının önünde hissizim ; açıp açmama arasında kararsız .
İlk ölümle karşılaştığım an geldi aklıma annem , ilk o zaman kapılarını açmıştı bana ölüm . Ben ölümü sıcak zannederdim ama ölüm buz gibiymiş , insanın kalbine bir kor düşer derlerdi , benim ki buz gibi soğuk ve ıssızdı . Hastane de annemin ölümünü öğrenmiştik , Orta yaşlarda bir doktor konuşmuştu benimle o küçük yaşımda ölümü belki de çok anlayamamıştım ya da annemin babam ve halamdan kurtulduğu için mutlu mu olmuştum ? O zamanlar ne düşünmüştü küçük Asude , ölüm bir kurtuluş muydu ?yoksa bir hapsoluş mu ?
Ama şimdi onun göz yaşları içimi kavuruyordu , kalbimin ortasında onlarca mum vardı sanki ve biri tam ortasındaki mumu yakmıştı . Onunla birlikte bütün hepsi aydınlandı , içim aydınlık oldu ama içimin ışığı dışıma karanlık bulutlarını gönderdi .
Bir keresinde Edmir'e sormuştum yağmur neden güzel kokar diye ? İçinde sevdiklerimiz olduğu için demişti , şimdide onun gözlerinden yağan yağmurlar . Benim topraklarımı ıslatıyordu ama güzel kokmuyordu ! Hepsi hüzündü .
İçerden Edmirin sesi gelmiyordu , dizlerimle yere çöküp oturdum , sırtımı kapıya dayadım . Kalbim güm güm atmıyordu sanki titreşiyordu kendi içinde ellerimi üzerine bıraktım , tek bir kelime yine hayatımın içine edivermişti . Doğum günümde olmak zorunda mıydı ? Onun benim hayatımda nefret edeceği bir an daha vermiştim.
Ellerimden birini dizime koydum ,sol gözümden bir damla yaş süzülü verdi ; sıcacık kor gibi içimi yakan ateş göz yaşlarımla dışarıya verdi kendini . Bir diğeri yolunun kurumasını beklemeden aktı gitti , acımı da peşinde sürükledi .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudun Öteki Yüzü
ChickLitKolumda bir sıcaklık hissettim . Beni kendi ile birlikte biri kolumdan tutup yere çekti ve üstüme kapaklandı bir şeyler söyleniyordu ,ama ben duymuyordum . Kulaklarım çınlıyordu , vurulmuştum .. acı hissetmiyordum şoka girmiştim . Birisi elleriyle...
