ပန်းနုရောင်အိပ်ယာထက်မှာ
လဲလျောင်းနေသော"အက္ခရာ"ရဲ့
ပါးပြင်ထက်ဝယ်ချစ်ရည်လူးနေသောအကြင်နာအပြည့်ဖြင့်သုတ်လိမ်းထားသောနှုတ်ခမ်းမွှေးစစနဲ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံမှာနူးညံ့ညင်သာစွာကျရောက်လာခဲ့သည်။
အို....ဟင်....!!!
"အက္ခရာ"တစ်ယောက်လန့်ဖျတ်ကာနိုးလာခဲ့တော့သည်။
"အက္ခရာ.."
"နိုးပြီးလား...."
"ဟုတ်....နိုးပါပြီ....."
"အဲ့တာဆိုမနက်စာစားရအောင်လေ"
"အောက်မှာသန္တာနဲ့နန္ဒာစောင့်နေကြတယ်"
"အက္ခရာ"ကနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့
(၁၁)နာရီတောင်ထိုးတော့ပေမည်။
"အက္ခရာ"တစ်ယောက်ညက
ပင်ပန်းလွန်းလို့ထင်ပါရဲ့ပုံမှန်ထနကြ
(၇)နာရီတောင်မထနိုင်ခဲ့တော့ပေ။
မနက်စာဟုသာဆိုသော်လဲနေ့လည်စာ
စားချိန်တောင်ရောက်နေခဲ့ပေပြီ။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ...."
"အဲ့တာဆို
အက္ခရာမျက်နှာသစ်အဝတ်စားလဲပြီးဆင်းခဲ့မယ်လေ..."
စကားရဲ့အဆုံးတွင်"အာကာ"က
"အက္ခရာ"ရဲ့နှဖူးထက်တွင်အနမ်းတစ်ပွင့်ထပ်ချွေခဲ့လေသည်။
"အက္ခရာ"တယောက်ရှက်ပြုံးများစွာဖြင့်ပြုံးပျော်နေခဲ့ရ၏။
အချစ်ဆိုတဲ့အရာကိုသိသင့်ယုံမှသာသိခဲ့ပြီးအချစ်ခံရမှုနဲ့အချစ်ရဲ့နူးညံ့ပုံတွေကို
မသိခဲ့သော"ရှင်းအက္ခာသစ်"ဆိုတဲ့
ကောင်လေးကို"အာကာဝဠာစိုး"ဆိုတဲ့ကောင်လေးကအချစ်အကြောင်းကိုအများကြီးသေချာသင်ကြားပေးသွားအုံးမည်ဖြစ်သည်။
မနက်စာစားသောက်ပြီးနောက်....
"အက္ခရာ"
"ကျနော်တို့ဆိုင်ကိုသွားဦးမယ်မလား???"
"အင်း....."
အက္ခရာကခေါင်းသာငြိမ့်ပြသည်။
"ဒါဆိုကျနော်နဲ့အတူလိုက်ခဲ့လေ.."
"အပြန်လဲကျနော်လိုက်ပို့မှာပေါ့"
"ဟာ....မလုပ်ပါနဲ့အားနာစရာကြီး...."
"ဘာကိုအားနာစရာကြီးလဲ"
