အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်
အက္ခရာဆိုင်ထဲဝင်လာခဲ့၏။
ထုံးစံအတိုင်း"သန္တာနဲ့နန္ဒာ"တို့က
နှုတ်ဆက်ကြလေသည်။
"မင်္ဂလာပါရှင့်......."
"ထို့နောက်တွင်သန္တာကအမတို့
ဘာအအေးလေးများ
သုံးဆောင်ကြအုံးမလဲရှင့်???"
"ငါတို့ဒီကိုလာတာနင်တို့ဆိုင်ကအအေးကိုလာသောက်တာမဟုတ်ဘူး...."
"ဒီဆိုင်ပိုင်ရှင်နဲ့စကားပြောချင်လို့လာခဲ့တာ.."
"ဒါပေမယ့်
ရောက်လက်စနဲ့မလို့
ရေသန့်တစ်ဘူးတော့ချပေး"
"နင်တို့ဆိုင်မှာကအသန့်ဆုံးကရေသန့်ဘဲရှိတယ်ထင်လို့"
"အက္ခရာ"ကထိုစကားကိုကြားသည်နှင့်ကောင်တာမှထွက်လာကာ....
"ဒီဆိုင်ပိုင်ရှင်ကကျနော်ပါဗျ..."
"ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲမသိဘူး...."
""တို့နမည်က"နီလာဝင့်ထည်" ""
"ကျနော့်နမည်ကရှင်းအက္ခရာသစ်ပါ"
"အက္ခရာလို့ဘဲခေါ်နိုင်ပါတယ်....."
"နမည်ကြားတုန်းကတော့
ကောင်မလေးလို့ဘဲထင်ခဲ့တာ"
""တကယ်တမ်းကျတော့
ဟိုမရောက်ဒီမရောက်ကလေးကိုနော်...
"သူ့ထက်သာ" ရေ...""
"အေးဟယ်...ဟုတ်ပ....စိတ်ပျက်စရာကြီး"
သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့"အက္ခရာ"ကို
ကြည့်ပြီးလှောင်ရယ်နေကြသည်မလို့...
"လာရင်းကိစ္စကိုဘဲပြောပါ..."
"ကောင်းပြီလေ..."
"ဒါဆိုရင်လဲလိုရင်းကိုဘဲပြောတာပေါ့...."
"အာကာနဲ့ဝေးဝေးမှာနေပေးပါ...."
"ဘာလို့လဲအမရဲ့....."
"နင့်လိုဟိုမရောက်ဒီမရောက်နဲ့တွဲနေတာ
ရွံဖို့ကောင်းလို့.."
"ပြီးတော့
အာကာရဲ့ပုံရိပ်ကိုလဲထိခိုက်စေတယ်လေ..."
"အဲ့ဒီတော့
ကိုယ့်နေရာကိုယ်သိ၊ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုသိရင်အာကာနဲ့ဝေးဝေးမှာနေပေးပေါ့"
"ဟုတ်တယ်....ခပ်ဝေးဝေးမှာနေလိုက်...."
"သူ့ထက်သာ" ကကြားမှဝင်ဖြတ်ပြောလိုက်လေသည်။
