رفتیم تا رسیدیم به یه در آهنی بزرگ و مشکی.
در آروم آروم باز شد و نایل ماشینشو کنار چند تا ماشین خوشگل دیگه پارک کرد و پیاده شدیم.
از مسیر سنگی قشنگی رد شدیم که اطرافش پر درخت بود و بوی گلای کوچولوی سفید و بنفشی که بین چمنا رشد کرده بودن دیوونه کننده بود.
به خونه که رسیدیم نایل درو باز کرد و من اول وارد خونه شدم.
اولین چیزی که روبروم دیدم یه پسر با موهای بلند آشفته بود که روی مبل نشسته بود و کتاب میخوند.
از سمت چپ صدایی شنیدم که گفت：سلام!
به طرف صدا برگشتم تو آشپزخونه همون پسره رو دیدم که دیشب رو استیج به طرفدارا سلام کرد!
با صدای آروم گفتم：سلام...!
نایل پشت سرم وارد خونه شد و درو بست.
پسری که داشت کتاب میخوند الان دیگه داشت با اخم به من نگاه میکرد.
نایل دستشو گذاشت رو شونه م و گفت：طراح جدیدو اوردم!
پسری که تو آشپزخونه بود گفت：واقعا؟؟؟ طراح جدید تویی؟ بریتنی؟ هیییی سلااااام!
فک کنم این آقاهه کلا سلام کردن زیاد دوست داره! :/
پسره که روبروم بود اخمش حالا تبدیل به یه لبخند کج و مهربون شده بود. آروم کتابشو گذاشت رو مبل و اومد طرفم.
دستشو خیلی مؤدبانه دراز کرد و گفت：سلام من هری استایلزم. از دیدنت خیلی خوشحالم بریتنی.
منم دستشو گرفتم و گفتم：منم همینطور هری.
اون "آقا سلام کنه" از تو آشپزخونه داد زد：منم لیامم!
بعد سریع خودشو بهم رسوند و باهام دست داد.
نایل گفت：من میرم پسرا رو از طبقه ی بالا صدا کنم.
هری یکم سرشو به سرم نزدیک کرد و آروم نفس کشید...
یا خدااااا این پسره چرا اینجوری میکنه؟؟؟؟؟؟؟
سرمو یکم کشیدم عقب و با گوشه ی چشمم به لیام نگاه کردم اون با یه قیافه ی خنده دار داشت نگامون میکرد.
هری با صدای پسری که با پوزخند میگفت "هی! هری دختره رو خوردیش!" رفت عقب و همه به پله ها نگاه کردیم.
نایل و دو تا پسر دیگه داشتن از پله ها میومدن پایین.
هری：نمیخوردمش زین! داشتم بوش میکردم!
پس اسم این پسره زینه.
وایسا ببینم! الان هری گفت داشت منو بو میکرد؟
-بو میکردی؟
هری：آره! بو میکردم
لیام بلند خندید و گفت：حالا چه بویی میداد؟
منتظر بودم بگه بوی چسب و پارچه ی نو. بگه بوی مزخرف کاغذای بزرگ طراحی.
من که به نایل گفتم الان نمیتونم بیام، آخه لباسای کارم تنمه!
هری：بوی شکلات مورد علاقه ی منو میده!
نایل：شکلاتای کَدبِری؟؟؟؟
هری：اوهوم.
به من نگاه کرد و گفت：ازین به بعد صدات میکنم کَدبِری!
این پسرا خیلی باحالن! با لبخندی که خوشحالیمو نشون میداد گفتم：باشه.
اونی که اسمش زین بود، دست یه پسر دیگه که چشمای آبی داشت رو گرفت و اورد طرفم و گفت：بچها! وایسین ما هنوز آشنا نشدیم....من زینم بریتنی. از دیدنت خیلی خوشحالم.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Glassy Eyes
Fanficدنیای پیچیده ی من...آروم باش روزی میرسه که اون میاد و میمونه و اون روز، روزیه که میتونم بگم اون مال منه، فقط مال من.
