Uzun süren bir buçuk haftanın ardından merahaba sevgili okurlarım💕 Normalde bölümleri olabildiğince sık atmaya çalışıyorum ama yıl sonu olduğu için çok yoğundum. Bu yüzden birazcık gecikmeli attım bölümleri🥲
Hazırsanız kaldığımız yerden devam edelim💫
Oy vermeyi unutmayınız!💖
Sizleri seviyorum🤍🖤
Instagram: gokyuzunun_icinde / mirayggy
// Shawn Mendes : Mercy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İşte böyle," dedi Nora usulca. "Onu hisset."
Aynada kendimi kelimenin tam anlamıyla ateşin içinde görmek nasıl hissettiriyordu bilmiyordum ama fazlasıyla tehlikeli gibiydi. Eski Diana olsaydı arkasına bile bakmadan en yakın su kaynağına ulaşabilmek için kaçabildiği bir an yakalardı. Fakat şimdi beni yutan ateşi ben yaratmıştım. Birkaç günlük terletici derslerden sonra artık ateş tamamen benimdi.
"O kadar da kötü değil," deyip kıkırdamaya başladı Helen. O an aynada kendi suratıma baktım. Hem dehşet içerisinde hem de bundan iğrenir gibi durduğumu görünce kendimi düzelttim. Daha önce de ateşle oynamıştım ama bu defa ateş elimin altında, tamamen bana sadıktı. Ben ne hissedersem veya ne istersem öyle davranıyordu. Üstelik gerçekten ateşi evcilleştirmeyi öğrendikten sonra bunun suyla oynamaktan daha kolay olduğunu fark ettim. Suya her zaman şekil vermek için çabalamanız ve onu tutabilmeniz gerekiyordu ama alevlere fısıldamam ve arkama yaslanıp izlemem yetiyordu. Tek sorun, evcilleştirmek için saatlerimi harcadığım ateş uslanmaz küçük bir çocuk gibi her an kontrolüm altından çıkmak için an kolluyordu. Su benlikti.
"Aslında kötü," dedi Amaris beni iri iri açtığı gözleriyle süzerken. İrislerinde alevlerin dansını görebiliyordum. Sonunda göz göze geldiğimizde başını iki yana salladı. "Bu delilik."
Olina onu dirseğiyle dürttü ve elini zarifçe dudaklarına götürerek kıkırdadı. "Bir Ay Prensesi alevler içerisinde. Kimin aklına gelirdi ki?"
Suratımı buruşturdum ve başımı kaldırmadan Gökyüzüne baktım. "Sorunları olan bir Gökyüzü'nün," diye kimsenin duyamacağı bir şekilde homurdandım.
Havada tek bir bulut bile olmamasına rağmen yer ve gök birbirine karışır gibi bir gök gürlemesi duyunca bütün prensesler korkuyla irkildi. Ama ben yalnızca başımı kaldırıp kaşlarımı çattım.
Demek sonunda sesimi duymaya karar verdin, ha?
"Neler oluyor?" diye endişeyle dönüp bana baktılar.
Omuz silktim ve bana öğretildiği gibi ateşle oyunlar oynayarak onu kontrolüm altına aldım, yavaşça sönmesine izin verdim. Alışık olduğum Ay Krallığı'nın soğukluğuna geri döndüm ve gülümseyerek arkamı döndüm. "Galiba o midemin sesiydi."
