EGE İLE BABA

Bölüm 19

Ben geldiiimm

Helüüüü

Nabeeerrr??

İyi okumalaaarr<3333

Arda dikiz aynasından; arka koltukta, isteği üzerine bebek oto koltuğunda oturan oğluna içi giderek baktı.

Okulundan dönüyorlardı. Müdürle konuşarak kaydını almıştı.

Şimdi de hastaneye gidiyorlardı.

Arda, arkadaşlarından çocuk doktoru olan Meleği aradıktan sonra geleceklerinin haberini verip kısa bir konuşmadan sonra telefonu kapatmıştı.

"Babacım ne kaday yol vay??"

Arda, Ege'nin sesiyle düşüncelerine ara vererek, dikkatini oğluna verdi.

"Az kaldı babacığım. Bak hastane gözüküyor bile."

Ege kendi tarafında bulunan camdan baktığında gerçekten de kocaman bir bina gördü.

––—————————

Babasının kucağında hastane koridorlarını izleyen oğluna kafasını eğip baktı Arda.

Ege izlendiğini hissedip ürkek bakışlarını babasına kaldırdı.

"Baba büyük mü olsam acaba??"

Arda oğlunun dediğine kocaman bir kahkaha atmak istese de kendini tuttu ve güven veren bir tebessüm gönderdi Ege'ye.

"Nasıl istersen Ege'm. Henüz hastanenin girişindeyiz. İstersen hemen şimdi dönebiliriz. "

"Tıch. Ege bebek oysun."

"Peki güzel oğlum. Baba hep yanında olacak; söz veriyorum."

Ege daha sıkı doladı kollarını babasının boynuna.
Babası varsa bir şey olmazdı.

"Sös."

Kısık sesle tekrar etti Ege.

"Hmhm söz."

Bu sürede Meleğin odasının önüne
varmışlardı bile.

Arda kolları arasında bedenin gerildiğini hissettiğinde sırtını sıvazladı.

"Şş baba yanında oğlum."

Arda kapının önünde hasta olmamasını fırsat bilip kapıyı çaldı.

İçeriden aldığı onay ile kapı kolunu indirip, kucağındaki oğlu ile odaya girdi.

Arkadaşı ile sessiz bir selamlaşmadan sonra Meleğin gözü Ege'ye indi.

"Merhaba ufaklık, ben Melek.
Tanışabilir miyiz??"

Ege babasının omzuna biraz daha sindi. Gelene kadar bir problem yoktu. Ama hastaneye girince korkmuştu işte.

Melek şefkatle gülümseyip yılmadan sözüne devam etti.