MÜRAİ

(7) BAŞKA BİR KADININ ALYANSI

SUNA

Sabahları erken kalkan birisi hiçbir zaman olmamıştım. Yani en azından hafta sonları ve işsiz gezdiğim dönemler hariç. Hele ki aradan geçen yedi haftalık süreçte uyku düzenimi iyice rezil etmişken şimdi evdeki herkes gibi erken kalkmak çok canımı sıkıyordu.

Karadeniz sandığımdan çok daha güzel bir yerdi. Şimdilik yeşilliklerine dair çok az şey görmüş olsam da yarından itibaren yaylalara çıkıp orada bir hafta geçireceğimizi duymuştum. Bu yüzden içimde garip bir heyecan başlamıştı. Atalay'ın Egemen ile kardeş olduğunu öğrendiğimden beri içimde kötü bir vardı ama artık önüme bakmam gerektiğinin de farkındaydım. Böylesine güzel bir yere gelmişken lanet olası bir adamı kendime dert edinip onun yüzünden yüzümü düşürmeyecektim. Ben o adama çoktan ah etmiştim. Artık belini doğrultacağını da sanmıyordum. Sadece önümdeki günlerde elime fırsat geçerse canını yakmaktan geri durmayacaktım.

Ama kendimi de tanıyordum. Eğer onunla fazla vakit geçirirsem içimdeki buzları eriteceğimi de biliyordum. Böyle bir kadındım işte ben. Beni terk eden bir adamı affetme olasılığı olan ve bunun gerçekleşmesinden çok korkan bir kadın.

Ahu sabahları çok erken kalkan bir kadındı. Bu yüzden onun bu sözde güzel özelliğinden bende faydalanmış ve erkenden ayağa kalkmıştım. Gülhanim babaanne çoktan uyanmışken Aysun abla ve Akşen abla da kahvaltıyı hazırlamaya başlamıştı. Ahen de garip bir şekilde bu saatte ayağa dikilmişti. Sanırım herkes uyanmıştı.

Makyaj yapmadan yanaklarıma nemlendirici sürdüm. Üzerime yeşil uzun ve çiçek desenleri ile donatılmış bir elbise giydim. Öyle çok açık değildi ama dizlerime kadar bir yırtmacı vardı. Bu kıyafeti bana veren kişi Leyla olduğu için onunda böyle giyindiğini düşünerek dert etmemiştim. Yani en azından kıyafetime laf edeceklerini sanmıyordum. Hem böylesine bir durumda dert edinmesi gereken tek kişi Ahu olmalıydı çünkü açık giyinmek gibi bir alışkanlığa o sahipti.

Odadan çıktıktan sonra merdivenleri yavaşça indim ve salona girdim. Herkes ayaklanmış kendi aralarında sohbete dalarken gözlerim Ahen'i aramıştı. Sabah ilk uyandığımda görmüştüm ama kıyafetlerimi giymek için odama çekildiğimde gözüme görünen kişi sayısı bir hayli artmıştı. Adnan abi beni gördüğünde güler yüzüyle, "Günaydın kızım." demişti. Aynı samimi ifadeyle başımı salladığımda diğerlerinin de bana baktığını gördüm. Çok büyük bir aileydiler. En önemlisi herkesin aynı evde yaşıyor olması da harika bir detaydı. Yani Adnan ve Semih abinin iç güveysi olmayı kabul edip bu ailede kalması da ayrı bir garipti ama sesimi çıkartmayacaktım. Anlaşılan bu evin kızlarıyla evlenecek olan kişi kesinlikle iç güveysi olmak zorundaydı çünkü kimse bu güzel birliğin bozulmasına izin vermezdi.

Sırayla herkese günaydın dedikten sonra gözüm Ajdar abide takılı kaldı. İçlerinden en samimi bulduğum kişi oydu. Yanına doğru yürüdükten sonra sessiz bir şekilde, "Ajdar abi Ahen nerede?" diye sordum. Bakışlarını bana çevirirken, "Ha o Atalay ve Egemen ile bahçeye gitti." dedi. Bahçeye mi gitti? Bu çocuk benden çok daha iyi kaynaşmıştı. Normalde yanına gitmek isterdim ama Egemen lafını duyduğum için bunu yapmayacaktım. Aynı evin içinde ne kadar ondan kaçabilirdim bilmiyordum ama bunu yapacaktım. Ondan elimden geldiğince kaçacaktım.

Ben başımı sallayarak yanından ayrılırken mutfaktan çıkan bir kız gördüm. Benimle aynı yaşlarda görünüyordu ama daha güzeldi. Ve gözüme çarpan bir detay ise karnının şiş olmasıydı. İlk gördüğüm anda hamile olduğunu anlamıştım. Bakışları bende takılı kalınca yüzünde bir gülümseme ile bana adımladı ve tam karşımda durunca elini uzattı. "Evimize hoş geldin. Ben Asuman. Aysun'un kızıyım." dediğinde yüzümde beliren bir şaşkınlıkla elini sıktım. Boğazımı temizlerken, "Aysun abla çok genç duruyor ama. Yani senin yaşında bir kızı olmasına çok şaşırdım." dediğimde ses tonumdan ne kadar şaşkın olduğumun anlaşıldığını fark ettim. Asuman yüzünde beliren bir gülümseme ile elini benden çektikten sonra şişkin olan karnının üzerine koydu. "Öyle duruyor ama yakında Anneanne olacak kendisi." diyerek neşeyle konuştu. Çok tatlı bir kadına benziyordu. Siyah dalgalı saçları hafif tombul yanakları vardı. bunun hamilelikten kaynaklanan ödem olduğunun farkındaydım. Çok temiz yüzlüydü. Gözlerine baktığımda ise Egemen gibi mavi olduğunu fark ettim. Ama Asuma'nın mavisi çok daha güzeldi. Daha bakılasıydı.