Στην αγκαλιά του Πόντου,
βρίσκω παρηγοριά στους βράχους σου
Καθώς κάθε δάκρυ μου σκουπίζεις
Η δόξα σου, λαμπρή, σαν φως αέναο:
Μνήμες μαρτυρούν τον πόνο σου
με κραυγές από τα βαθύ της Μικράς Ασίας
Κραυγές που φθάνουν έως τα μέρη μας,
που απεγνωσμένα προσπαθούν
τη ψυχή των αδικημένων να αγγίξουν.
Και ενώ οι σκιές του παρελθόντος τη γη σου κατατρέχουν,
τα γερά σου τείχη, άμετρες προσευχές αναπέμπουν,
σαν μυστήριο ανεξήγητο
Στέκεσαι αγέρωχη εκεί,
άφθαρτη στον χρόνο,
να ελπίζεις και να καρτερείς!
Των θαυμάτων θαύμα!
Γράφεις ακόμη ιστορία!
Κάθε στάλα αίματος, δίκαια έβαψε το κατώφλι σου,
κάθε δάκρυ που το χώμα σου πότισε,
μάταιο δεν ήταν.
Στέκεσαι αγέρωχη, χαρίζοντας ακόμη μια χρυσή σελίδα στην ιστορία
νικώντας τις δυνάμεις του κακού
που απεγνωσμένα πάλεψαν
να σ' αφανίσουν.
Στεκόμαστε περήφανοι
γιοί και κόρες του Ελληνισμού.
Περήφανοι υποσχόμαστε
Τα τείχη σου να υπερασπιστούμε..
A/n: Όπως και τα προηγούμενα, αυτό το ποίημα γραφτηκε στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού (στον οποίο, πάλι, δεν διακρίθηκα). Μου δόθηκε, όμως, η ευκαιρία να ερευνήσω για ένα τον συγκεκριμένο θρησκευτικό ναό και το πώς συνδέεται με τον Ελληνισμό.
YOU ARE READING
||Θραύσματα Ονείρων||: ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
Poetry"Κάθε ποίημα, ένα θραύσμα ρημαγμένων ονείρων που αναδύεται από τα έγκατα της μνήμης..." *Τα ποιήματα σ' αυτήν τη συλλογή γράφτηκαν στην ελληνική γλώσσα, με πολλά από αυτά να έχουν έχουν ιστορικό περιεχόμενο το οποίο να συσχετίζεται με την Κύπρο (🇨�...
